Σχετικά με τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ

Διαβάσαμε σε διάφορα μέσα και στο διαδίκτυο ότι στην χθεσινή πανηγυρική συνεδρίαση της ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν και γνωστοί δημοσιογράφοι των καναλιών και του ημερήσιου Τύπου.Υποθέτουμε ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι προσκλήθηκαν από το νέο εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο για να τιμηθεί και εκτιμηθεί ο ρόλος των ΜΜΕ στην εκλογή Σαμαρά. Κανένα πρόβλημα επ’ αυτού. Ο καθένας – και ο κ. Παναγιωτόπουλος – έχουν το δικαίωμα να αντιλαμβάνονται όπως νομίζουν τη συμβολή του Τύπου, της Τηλεόρασης και του Διαδικτύου στην μεγάλη ανατροπή που έγινε στις 29 Νοεμβρίου.Το θέμα είναι ότι ούτε ο κ. Παναγιωτόπουλος, ούτε κανείς άλλος από την Ενημέρωση της ΝΔ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καλέσει έστω και έναν μπλόγκερ να παρακολουθήσει της χθεσινή συνεδρίαση, αναγνωρίζοντας έτσι και τιμώντας το ρόλο που έπαιξαν στην εκλογή του Αντώνη.Δεν θα ασχολούμεθα με το περιστατικό αν δεν έρχεται να προστεθεί σε σειρά περιστατικών (επιλεγμένες διαρροές, στοχευμένες συνεντεύξεις, τηλεοπτικές εμφανίσεις κλπ) αποκλειστικά σχεδόν προς ΜΜΕ που διακρίθηκαν στην υπονόμευση Σαμαρά.Αντιλαμβανόμεθα επίσης ότι ο δυσκολότερος στόχος του Αντώνη Σαμαρά είναι η αλλαγή νοοτροπίας σε ένα σάπιο μαγαζί. Ωστόσο, μέχρι να το επιτύχει οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι:
Ο Σαμαράς δεν μπορεί να στηριχθεί σε κομματικά στελέχη που προεκλογικά έκαναν διαρροές εις βάρος συνυποψηφίων τους σε εχθρικά προς τη ΝΔ μέσα, blogs, εκβιαστές δημοσιογράφους. Η Ντόρα που στηρίχθηκε εκεί, έχασε.Ο Σαμαράς ΔΕΝ μπορεί να στηριχθεί σε στελέχη που διατυμπανίζουν τις καλές τους σχέσεις με τα ΜΜ”Ε” των βαρώνων. Η Ντόρα στηρίχθηκε σε αυτά τα μέσα και έχασε.O Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά ποιοί συκοφαντήθηκαν και αποδομήθηκαν μεθοδικά γιατί δεν ενέδωσαν στις πιέσεις των καρκινωμάτων της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτούς οφείλει με θάρρος να τους αποκαταστήσει ακόμα και αν “δεν τον στήριξαν”. Οφείλει δε να απομακρύνει άμεσα τα “κομματόσκυλα” που προκειμένου να κρύψουν την ανικανότητα τους συκοφαντούσαν όλους αυτούς που προσέφεραν πραγματικό έργο όσο καιρό ήταν στην κυβέρνηση. Σε αυτούς στηρίχθηκε η Ντόρα και έχασε.Όλοι άλλωστε γνωρίζουν (έστω και αν δεν το παραδέχονται για να προστατεύσουν τα μαγαζιά τους) ότι το διαδίκτυο στήριξε τον Σαμαρά για τις θέσεις του. Επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι οι ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη τους στα ΜΜ”Ε” αλλά και στους δικτυακούς τόπους των νταβατζήδων. Έχουν όμως ως κύρια πηγή ενημέρωσης ακόμα και αν διαφωνούν, τα ελεύθερα, αδέσμευτα ιστολόγια. Αυτά που δεν χαρίστηκαν σε κανέναν και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Γιατί αυτά τα ιστολόγια είναι η φωνή των πολιτών.

Συνέντευξη Δούκα στους Αδέσμευτους Bloggers

Κύριε Δούκα, υπάρχει θέμα ενότητας της Νέας Δημοκρατίας, με την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά;

Καθόλου. Η νίκη του ήταν μεγάλη, η διαφορά μεγάλη και η παρουσία των Νεοδημοκρατών στις κάλπες πρωτόγνωρη. Το κόστος για όποιον επιχειρήσει κάτι αντιενωτικό θα ήταν πολύ μεγάλο. Και θα διαπιστώσετε πολύ σύντομα πως ο νέος αρχηγός θα φέρει δίπλα του και όσους δεν τον ψήφισαν, και δεν θα επιτρέψει να αναπτυχθούν αντιπαλότητες.

Προβλέπετε στροφή «προς τα δεξιά» στα πλαίσια προσπάθειας για μια καθαρά δεξιά ιδεολογία;

Όταν χρωστάς παντού, όταν η χώρα έχει τόσα χρέη και ελλείμματα, είναι πολύ περιορισμένες οι δυνατότητες να ασκήσεις «ιδεολογική πολιτική». Όσο ποιό γρήγορα αντιληφθούμε πως στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Πρέπει να κατανοήσουμε πως ο Κρατισμός έχει συνθλίψει την δημιουργικότητα και την επιχειρηματικότητα του Έλληνα, και δεν έχει θέσει στο αύριο. Να αντιληφθούμε πως είμαστε καταχρεωμένοι και χρωστάμε παντού, ότι είμαστε ουραγοί στις επενδύσεις, στις καινοτομίες και την έρευνα, ότι συντηρούμε ένα τεράστιο δημόσιο τομέα που όμως δεν έχει την δυνατότητα να συντηρεί η οικονομία, πως όσους φόρους και να βάλλουμε το πρόβλημα του τεράστιου αριθμού των υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ δεν λύνεται, πως το ασφαλιστικό είναι πολύ χειρότερων διαστάσεων απ’ ότι φαίνεται, πως η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο αναξιοποίητο δυναμικό. Πρέπει να αναδείξουμε την Ελλάδα της δημιουργίας.. Τις δικές μου προτάσεις για αυτά τις έχω υποβάλλει στο κόμμα εδώ και πάρα πολλούς μήνες!

Τι θα προτείνετε στο νέο αρχηγό της ΝΔ.;

Ότι θα πρότεινα και στον Πρωθυπουργό για το καλό της χώρας.. Να φέρει δίπλα του τους πιο άξιους, ανθρώπους με εμπειρία από την αγορά, ανθρώπους που να έχουν δουλέψει, με καλό όνομα, με πνευματική καλλιέργεια. Να απομακρύνει αμέσως τους μυστικοσυμβούλους του παρελθόντος και όσους απέτυχαν στα πόστα που κατείχαν. Να αντιληφθεί ότι η πατρίδα μας είναι ουραγός και πως τα προβλήματα δεν λύνονται με μεγαλοστομίες, αλλά με ρήξεις, με ριζοσπαστικές αλλαγές. Αλλά τα γνωρίζει και ο ίδιος αυτά. Είμαι βέβαιος πως θα προσφέρει πολλά στη πατρίδα μας.

Τι γίνεται στο Ντουμπάϊ;

Πρίν από λίγες μέρες η Dubai World, το επενδυτικό όργανο του Εμιράτου του Ντουμπάι, δήλωσε πως έχει αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της (59 δισεκ.δολαρ. περίπου) και ζητά από τις δανείστριες τράπεζες να συζητήσουν αναδιάταξη των πληρωμών.

Θα γίνει αυτό;

Κάποια λύση θα βρεθεί. Θα υπάρξει και κάποια στήριξη από το γειτονικό και πολύ πιο εύπορο εμιράτο του Αμπού Ντάμπι, αλλά πολλές τράπεζες και πολλοί επενδυτές θα χάσουν αρκετά χρήματα.

Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα;

Σημαίνει πως, γενικά, ο δανεισμός θα συνεχίσει να είναι μια σφιχτή υπόθεση. Η χώρα μας είναι «υπερχρεωμένη». Το Δημόσιο χρέος (μαζί με τις εγγυήσεις που έχει εκδόσει το κράτος) μάλλον υπερβαίνει τα 320 δισεκ. ευρώ, ενώ το χρέος του ιδιωτικού τομέα πλησιάζει τα 280 δισεκ. ευρώ. Έχουμε λοιπόν τεράστιες υποχρεώσεις, τεράστιες δανειακές ανάγκες μέσα σε ένα κλίμα που χειροτερεύει. Και δεν είναι μόνο θέμα κόστους. Είναι και θέμα να μπορείς να δανεισθείς έστω και με υψηλό κόστος. Ήδη το κόστος δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση με το Γερμανικό έχει χειροτερέψει κατά 0,5% τον τελευταίο μήνα και ξεπερνά πλέον το 2%! Όταν ήμουν στο Υπουργείο Οικονομικών, η διαφορά στο spread ήταν 0,3% και μπορούσαμε να δανεισθούμε για 50 χρόνια, ενώ τώρα το πολύ για 15 χρόνια και με πολύ υψηλότερο κόστος.

Ποιοί κλάδοι θα θιγούν;

Εξαρτάται από το αν και πόσο θα εξαπλωθεί η κρίση. Κατ’ αρχήν οπωσδήποτε αρνητικά θα επηρεασθούν ο τραπεζικός κλάδος, αφού το κόστος δανεισμού θα αυξηθεί για όλους και όσοι έχουν πάρε-δώσε με το Ντουμπάϊ.

Προβλέπετε αύξηση των επιτοκίων; Και τι θα γίνει όταν αυξηθούν τα επιτόκια;

Ναι θα αυξηθούν –παρά την ύφεση, διότι διεθνώς έχει πέσει αρκετό χρήμα στην αγορά και αυτό αργά ή γρήγορα θα μεταφρασθεί σε πληθωριστικές πιέσεις. Αυτό θα επιβαρύνει κατά πολύ την εξυπηρέτηση του τεράστιου χρέους. Και όπως είπαμε, αν δεν παρθούν άμεσα πολύ αυστηρά μέτρα συγκράτησης των δαπανών θα χειροτερέψουν και τα spreads που πληρώνει το Δημόσιο σε σύγκριση με το πόσο πληρώνει το Γερμανικό Δημόσιο.

Πως θα τα φέρει βόλτα η νέα Κυβέρνηση με τέτοια βάρη;

Με γνώση, με θάρρος και με σφυρηλάτηση της αξιοπιστίας της. Και τοποθετώντας σε κάθε πόστο καταξιωμένα στελέχη και όχι ασχέτους.

Η υπερχρέωση και τα ελλείμματα σημαίνουν «κι’άλλους φόρους»;

Πόσους φόρους παραπάνω να πληρώσουμε; Τα μεγάλα προβλήματα είναι οι δαπάνες και οι υποχρεώσεις του Δημοσίου και η κακή λειτουργία του Κράτους και όχι μόνο η είσπραξη των φόρων. Η Κυβέρνηση πρέπει να συγκρατήσει τις δαπάνες που έχουν ξεφύγει. Αυτό είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση γιατί το 95% των δαπανών είναι ανελαστικό (μισθοί, συντάξεις, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις)! Και πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην απελευθέρωση της δημιουργικότητας και επιχειρηματικότητας του Έλληνα.. Αυτό χρειάζεται δραστικά μέτρα που δεν νομίζω είναι μέσα στο πλαίσιο των ιδεολογικών της πεποιθήσεων.

Ο Προϋπολογισμός πως σας φαίνεται;

Αν το έλλειμμα του 2009 είναι πραγματικά 12,7%, τότε ο Προϋπολογισμός μάλλον είναι αισιόδοξος. Όσο και να στραγγαλίσεις την αγορά και την οικονομία με παραπάνω φόρους, πάλι δεν λύνεις το πρόβλημα των ανελαστικών δαπανών. Τα στελέχη του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, πληρώνονται καλύτερα από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, εργάζονται σχετικά λιγότερο και παράγουν αρκετά λιγότερο. Δεν αντέχει η ιδιωτική οικονομία να πληρώνει τόσους υπαλλήλους του Δημόσιου τομέα και τόσα «κεκτημένα»!

Πως είναι δυνατό να έχει φθάσει το έλλειμμα στο 12,7% και ο δανεισμός του 2009 να ξεπερνάει τα 66 δισεκ. ευρώ; Όταν είσασταν υπεύθυνος για τον δανεισμό, ο ετήσιος δανεισμός δεν υπερέβαινε τα 34 δισεκ. ευρώ και το έλλειμμα είχε συμπιεσθεί στο 3% περίπου!

Προφανώς είχαν υπερεκτιμηθεί οι δυνατότητες για έσοδα, χαλάρωσε η προσπάθεια είσπραξής τους και ξέφυγαν οι δαπάνες.

Και πως έγινε αυτό;

Ρωτήστε το οικονομικό επιτελείο που είχε την όλη ευθύνη για τα δημοσιονομικά.

Πόσο νομίζετε πως έχουν φθάσει τα αναλογιστικά ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων;

Πρέπει να είναι κοντά στα 300 δισεκ.ευρώ. Πρέπει ο Υπουργός να παραγγείλει άμεσα ευρύτατη αναλογιστική μελέτη από τους διαπρεπέστερους οίκους του εξωτερικού για να αποκτήσουμε, επιτέλους, σαφή εικόνα της κατάστασης. Τώρα προχωράνε στα τυφλά.

Πόσο τελικά είναι το Δημόσιο χρέος; Ξεπερνά τα 300 δισεκ. ευρώ;

Αν συνυπολογίσεις τις εγγυήσεις που έχει εκδώσει (παραχωρήσει) το Δημόσιο και διάφορες δαπάνες που δεν έχουν πληρωθεί ακόμα, τότε, ναι είναι πάνω από 320 δισεκ. ευρώ!

Συμφωνείτε πως πρέπει να συσταθεί εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει τι ακριβώς έγινε και έχει δημιουργηθεί τέτοιο τεράστιο θέμα αξιοπιστίας;

Οι εξεταστικές επιτροπές κάνουν κομματική δουλειά και μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεν προσπαθούν να ανακαλύψουν την πραγματική αλήθεια. Αν η Κυβέρνηση έχει δρομολογήσει τις λύσεις για τα τεράστια προβλήματα της χώρας μας και της περισσεύει τόσος χρόνος και ενέργεια, για εξεταστικές, ας την συστήσει...

Συμφωνείτε με την οικονομική πολιτική της νέας Κυβέρνησης;

Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει ποια ακριβώς είναι η πολιτική της. Για παράδειγμα, πρέπει να ανοίξει άμεσα το Λιμάνι του Πειραιά. Ήταν σοβαρό λάθος της Κυβέρνησης που καλλιέργησε η ίδια την φιλολογία περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας με τους κινέζους. Οι συμφωνίες είναι συμφωνίες! Μια περίοδο που όχι μόνο δεν προσελκύουμε παρά ελάχιστες επενδύσεις από το εξωτερικό, αλλά και αποχωρούν από την Ελλάδα μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις όπως η BP, η SHELL, η VILLAGE ROADSHOW, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η UNILEVER/Ελαϊδα, κ.α., δεν μπορεί να φαίνεται πως δεν σεβόμαστε τις συμφωνίες μας. Δεύτερον, όπως είπαμε η Κυβέρνηση δείχνει πολύ «χαλαρή» και αμέριμνη όχι μόνο στο θέμα των δαπανών αλλά και στο θέμα του ασφαλιστικού. Επίσης δεν έχει παρουσιάσει κάποιο πρόγραμμα μείωσης της γραφειοκρατίας, απελευθέρωσης των δημιουργικών δυνάμεων, εκσυγχρονισμού του κράτους.

Δεν είχε και η Νέα Δημοκρατία υποσχεθεί να «επανιδρύσει» το Κράτος;

Ναι και δεν το κάναμε.

Επιμένετε στη πρότασή σας να δοθεί μεγάλο μέρος της δημόσιας κινητής και ακίνητης περιουσίας κατευθείαν και δωρεάν στους πολίτες μέσω του Χρηματιστηρίου;

Ναι, αντί μόνο να ζητάμε να εισπράξουμε κι άλλους φόρους από τους πολίτες, να τους αποδώσουμε μεγάλο μέρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. ΚΕΔ, Ολυμπιακά ακίνητα, τουριστικά ακίνητα, αεροδρόμια και λιμάνια να μετοχοποιηθούν και το 70% της αξίας τους να αποδοθεί δωρεάν στους πολίτες μέσω του Χρηματιστηρίου. Δηλαδή για κάθε φορέα να μοιρασθούν στους πολίτες 11 εκατομμύρια μετοχές (μια μετοχή για κάθε Έλληνα, από κάθε φορέα!). Το ίδιο και για μετοχές άλλων οργανισμών: προαστιακός, τραμ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Κρατικά Λαχεία, Κεντρική Αγορά Αθηνών, ΟΔΙΕ, ΛΑΡΚΟ, κλπ. Οι πολίτες θα μπορούν να αγοράζουν και να πουλάνε τις μετοχές αυτές ελεύθερα στο χρηματιστήριο! Από τις μετοχές που πήραν δωρεάν, όταν τις πουλάνε, το 20% να πηγαίνει ως έσοδο στο Δημόσιο!

Θα το προτείνετε αυτό στον Πρωθυπουργό;

Βεβαίως. Νομίζω πως θα ήταν καλό για τον τόπο και τους συμπολίτες μας.

Θα κάνετε κι’ άλλες τέτοιες προτάσεις;

Έχω εδώ και καιρό υποβάλλει τις δικές μου ιδέες και προτάσεις στην παράταξή μου. Για την οικοδομή, τις χρήσεις γης, τα φορολογικά, την πράσινη επιχειρηματικότητα, την απελευθέρωση των αγορών κ.α., Θα τις υποβάλλω και στον Πρωθυπουργό.

Συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στους Αδέσμευτους Bloggers: ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις υψηλότερες εξοπλιστικές δαπάνες σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Λαμβάνοντας υπόψη τις γεωπολιτικές συνθήκες της περιοχής, είναι λογικό να μην μπορούν να γίνουν μεγάλες περικοπές. Αν όμως ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα τεράστια ποσά επενδυόταν εντός Ελλάδας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν εφαλτήριο για την ουσιαστική δραστηριοποίηση της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, στα πρότυπα του Ισραήλ; Πιστεύετε πως μια τέτοια στρατηγική επιλογή θα μπορούσε να αποτελέσει τον τρίτο πυλώνα της Ελληνικής οικονομίας μετά την εμπορική Ναυτιλία και τον Τουρισμό.

Έχω ήδη απαντήσει, ότι η Ελλάδα οφείλει να δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία, αυξάνοντας την ελληνική προστιθέμενη αξία στις εξοπλιστικές της προμήθειες. Έτσι, μια μεγάλη και «αναγκαστική» δαπάνη, που είναι σήμερα σχεδόν απόλυτα «εκροή», θα αποκτήσει πολλαπλασιαστική επίδραση μέσα στην ελληνική οικονομία. Και θα βοηθήσει την εισαγωγή τεχνολογίας από το εξωτερικό, την παραγωγή εγχώριας τεχνολογίας και τη διάχυσή της στους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας.

2. Ποια η θέση σας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και το άνοιγμα Καραμανλή προς την Ρωσία;

Συμφωνώ απολύτως και θεωρώ ότι ήταν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή που έβαλε την Ελλάδα στο διεθνές πλέγμα των ενεργειακών αγωγών. Όπως και το άνοιγμα στη Ρωσία, το άνοιγμα στην Κίνα κλπ.

3. Σχετικά με το θέμα των Τουρκικών παραβιάσεων και προκλήσεων στο Αιγαίο, πού τελειώνει η διπλωματία και η σύνεση και που αρχίζει η υποχωρητικότητα και η ηττοπάθεια;

Πιστεύω πάντα ότι μια επιθετική πολιτική αντιμετωπίζεται καλύτερα, αποτελεσματικότερα και ασφαλέστερα από μία αποτρεπτική στρατηγική. Στο ερώτημα σε τι συνίσταται μια αποτελεσματική αποτροπή εκ μέρους της Ελλάδας στο Αιγαίο, δεν θα απαντήσω εδώ...

4. Για ποιο λόγο η Ελλάδα πρέπει να παραμένει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ; Ποιος είναι ο εχθρός; Ιδιαίτερα όταν το ΝΑΤΟ δεν έχει προστατεύσει την Ελλάδα σε καμία περίπτωση μεταπολεμικά.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι ποιος είναι σήμερα «ο εχθρός του ΝΑΤΟ», πράγμα που συζητιέται επί χρόνια, από την ίδια την Ατλαντική Συμμαχία. Το κρισιμότερο ερώτημα είναι αν σήμερα η Ελλάδα είναι ασφαλέστερη αν παραμείνει στο ΝΑΤΟ ή αν σηκωθεί και φύγει μονομερώς.

Είναι βέβαιος, λοιπόν, ότι αν φύγει μονομερώς θα είναι πολύ λιγότερο ασφαλής. Πολύ περισσότερο που όλοι οι γείτονές μας είτε αποτελούν μέλη της Συμμαχίας είτε προσπαθούν να μπουν.

Το να φύγουμε, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου είναι λάθος, πέραν κάθε συζήτησης. Άλλα είναι τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να λύσουμε, όχι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ...

5. Είναι, κατά την γνώμη σας, εφικτή η εθνική ανεξαρτησία για μια χώρα με τέτοιο χρέος σαν την Ελλάδα, που ουσιαστικά εξαρτά την επιβίωσή της από τις αποφάσεις τρίτων ισχυρών κρατών;

Συμφωνώ απολύτως. Και τα είπατε όλα. Μια χώρα που βουλιάζει στο χρέη χάνει σε ελευθερία επιλογών. Τελικά χάνει σε Ανεξαρτησία. Κι αν χρειάζεται να θέσουμε σε απόλυτη προτεραιότητα το χρέος, είναι ακριβώς για να ανακτήσουμε τους «βαθμούς ελευθερίας» που χάνουμε όλα τα τελευταία χρόνια. Κι αν χρειάζεται να υπογραμμίσουμε τη σημασία της αγάπης για την πατρίδα και την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος, είναι, μεταξύ άλλων, γιατί αυτό θα αποτελέσει ισχυρή νομιμοποιητική βάση για την καταπολέμηση του χρέους και την ανάκτηση της ανεξαρτησίας που χάνουμε από τη συνεχή διόκγωσή του...

6. Όπως είναι γνωστό το κόμμα σας αλλά και η Κυβέρνηση έχει αναφέρει επανειλημμένα ότι η εθνική κόκκινη γραμμή είναι «σύνθετη ονομασία με σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό και για όλες τις χρήσεις» και όχι πλέον η απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 που έλεγε ότι «δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία ή παράγωγο της». Η ερώτηση μου είναι ότι το «για όλες τις χρήσεις» περιλαμβάνει και αλλαγή της συνταγματική τους ονομασία ή θα υπάρξει κάποια άλλη πλάγια γραμμή τύπου «οποιαδήποτε περιεχομένου διευρυμένης ερμηνείας» που θα περιλαμβάνει «συστάσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας» , αναγνώριση «Μακεδονικής ταυτότητας ή γλώσσας» κ.λ.π.;

Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έχει αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνείας: «Μια ονομασία για κάθε χρήση», σημαίνει ότι τα Σκόπια πρέπει να αλλάξουν τη συνταγματική τους ονομασία. Πράγμα που, πλέον, έχει τη στήριξη όλων των εταίρων μας. Αυτό, βέβαια, είναι αδύνατο να το δεχθούν τα Σκόπια με την υφιστάμενη πολιτειακή συγκρότηση. Και ποτέ δεν το αποδέχθηκαν ως τώρα. Στην καλύτερη περίπτωση είχαν αποδεχθεί να δώσουν μια ονομασία σε μάς - όποια θέλαμε - και να κρατήσουν εκείνοι το «Μακεδονία», για κάθε εσωτερική και διεθνή χρήση.

Έτσι πλέον για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, με το βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι τα Σκόπια βρέθηκαν σε αληθινά δύσκολη θέση διεθνώς. Έτσι, δικαιώθηκε η άποψή μου ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να δεχθούμε «λύση» διπλής ή τριπλής ονομασίας.

Η «κόκκινη γραμμή» – δηλαδή η γραμμή μη υποχώρησης της ελληνικής πλευράς - είναι αυτή τη στιγμή «μια ονομασία για κάθε χρήση» (το περίφημο erga omnes). Κι αυτό το στηρίζουμε όλοι. Πολύ περισσότερο εγώ, που νιώθω και δικαιωμένος...

7. Όπως γνωρίζετε στη Γαλλία άνοιξε δημόσιος διάλογος με θέμα την εθνική ταυτότητα. Είναι επίσης γνωστό ότι οι μοντέρνες θεωρίες που αφορούν την εθνική ταυτότητα είναι χωρισμένες σε δύο κατηγορίες :Εθνοκεντρική (διαχρονική και εθνοσυμβολική) και Νεωτεριστική (όπου συμπεριλαμβάνεται και η μετανεωτεριστική). Η μετανεωτεριστική γραμμή πλέον κυριαρχεί παντού στην Ελλάδα. Εάν πας σε ένα βιβλιοπωλείο τα 7 στα 10 βιβλία έχουν σαν κεντρική γραμμή τον μετανεωτερισμό. Όλες οι άλλες απόψεις είναι δυστυχώς χαμένες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την επέλαση του μηδενισμού της εθνικής μας ταυτότητας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το σχολικό βιβλίο της Ρεπούση αλλά και ο διορισμός στο πρώην -δυστυχώς-εθνικής Παιδείας της Κας Δραγώνα. Για τον Ελληνικό τύπου μετανεωτερισμό ή εθνομηδενισμό όπως αποκαλείται από τους πολέμιους της, η εθνική ταυτότητα παραπέμπει σε κοινότητα μηδενικού αντικρίσματος: φανταστική, "νοερή". Είναι ο κοσμοπολιτισμός των πολυεθνικών.Η ερώτηση μου είναι λοιπόν ποια πολιτική θα ακολουθήσετε σε ότι αφορά την Ελληνική εθνική ταυτότητα : Εθνοκεντρική πολιτική με στόχο την διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας στα πρότυπα μοντέρνων εθνοκεντρικών θεωριών(π.χ. εθνοσυμβολισμού) ή Μετανεωριστική πολιτική με στόχο την αναθεώρηση της υπάρχουσας εθνικής ταυτότητας στα μετανεωριστικά πρότυπα;

Όταν είχε προκύψει το θέμα με το βιβλίο Ιστορίας της Στ Δημοτικού είχα αρθρογραφήσει εναντίον του, και μάλιστα από το έντυπο της Νέας Δημοκρατίας τη «Μετεξέλιξη». Για να μην μακρηγορώ εδώ, κοιτάξτε το. Απαντά σε όλα τα ερωτήματά σας.

Κατά τα άλλα, θέλω να σας πώ ότι οι απόψεις αποδόμησης του έθνους υπάρχουν παντού, αλλά είναι μειοψηφικές ή περιθωριακές πολιτικά. Μόνο στην Ελλάδα κυριαρχούν. Κι αυτό, ασφαλώς, είναι και δική μας ευθύνη, αφού τόσα χρόνια δεν δώσαμε τη μάχη των ιδεών. Αυτό πλέον θα αλλάξει...

8. Πως μπορεί μία χώρα να υφίσταται, να παράγει και να επιβιώνει σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον όταν δεν έχει ισχυρή Εθνική συνείδηση; Πως θα δουλέψει ο πολίτης για το «μαγαζί» όταν δε νιώθει περήφανος για αυτό που είναι και για εκεί που ανήκει;

Έχετε απόλυτο δίκιο. Το τόνισα, άλλωστε, πολλές φορές και σε άρθρα μου στον Τύπο και στην ίδια την ομιλία μου στο έκτακτο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πρίν λίγες μέρες...

9. Αφού δεν υπάρχει περίπτωση να πούμε στους Σκοπιανούς «σας βαρεθήκαμε και δεν πρόκειται να μπείτε ποτέ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ με όνομα που περιέχει τον όρο Μακεδονία» γιατί προτιμάτε τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό (Βόρεια, Άνω, Ορεινή, Πλάγια κ.λπ), που αφήνει τους ξένους να πιστεύουν ότι η Θεσσαλονίκη ανήκει στην Νότια ή Κάτω ή Πεδινή Μακεδονία και δεν προκρίνετε τη σύνθετη ονομασία με «χρονολογικό» προσδιορισμό δηλ. το Νέα Μακεδονία, που θα έλυνε αυτομάτως και τα υπόλοιπα θέματα όπως της ιστορίας, του πολιτισμού και της γλώσσας;

Κάνετε λάθος. Έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένως για τα μειονεκτήματα της σύνθετης ονομασίας. Αλλά αυτή τη στιγμή η «κόκκινη γραμμή» δεν είναι εκεί, είναι στη θέση μας «ένα όνομα για κάθε χρήση».

Αυτό αποδυναμώνει διεθνώς την επιμονή των Σκοπίων να χρησιμοποιούν το συνταγματικό τους όνομα «Μακεδονία».

Συμβιβασμό σε σύνθετη ονομασία για κάθε χρήση, φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να κάνουν. Συνεπώς, γιατί να συζητάμε μεταξύ μας ένα απίθανο ενδεχόμενο, όταν έχουμε καταφέρει να στριμώξουμε τα Σκόπια;

10. Ο κ. Καραμανλής πρόσφατα είπε ότι θα στηρίξετε την λύση του Σκοπιανού με βάση την κόκκινη γραμμή που έχουν θέσει οι πολιτικοί, ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Επειδή στην Ελλάδα το πολιτικό κόστος είναι κάτι σαν ξεχειλωμένο λάστιχο που το τραβάμε ατελείωτα και ειδικά για την αντιπολίτευση δεν έχει καμία ουσιαστική επίπτωση… γιατί δεν εισηγείστε να τεθεί η όποια συμφωνία των πολιτικών στο Σκοπιανό, στην κρίση του λαού όπως κάνουν οι Σκοπιανοί; Θεωρείτε ότι ο λαός είναι ανώριμος ή δεν εμπιστεύεστε την κρίση του;

Έχω ήδη προτείνει την προσφυγή σε δημοψηφίσματα – υπό προϋποθέσεις, βέβαια – για τη λήψη αποφάσεων που χρειάζονται ισχυρή νομιμοποίηση. Όπως ακριβώς συμβαίνει με πολλές προηγμένες δημοκρατίες στην Ευρώπη και πέραν αυτής.

Όμως για το θέμα των Σκοπίων, όπως εξήγησα παραπάνω, δεν «επίκειται» κάποιος συμβιβασμός σε «σύνθετη ονομασία». Έχουμε καταφέρει να στριμώξουμε τα Σκόπια, χωρίς να παραχωρήσουμε ουσιαστικά τίποτε από τη δική μας την πλευρά.

Βρισκόμαστε σε διπραγματευτικό αδιέξοδο, με αποκλειστική ευθύνη των Σκοπίων.

Ενώ μέσα στα Σκόπια ο ψευδο-μακεδονισμός αμφισβητείται όλο και περισσότερο, όπως αμφισβητείται κι από άλλες γειτονικές χώρες (όπως η Βουλγαρία), για άλλους λόγους.

Ο χρόνος για πρώτη φορά έχει αρχίσει να δουλεύει υπέρ μας.

Μη φερόμαστε σαν να είμαστε υπό πίεση «στο παρά ένα» να συμβιβαστούμε, όταν την πίεση την έχει όλη η άλλη πλευρά...

11. Είναι δυνατόν η Ελλάδα να βρίσκεται απολογούμενη για θέματα όπως το μειονοτικό, απέναντι σε δηλωμένους εχθρούς της ελευθερίας, γενοκτόνους, σφαγείς γυναικών κλπ;

Να σας θυμίσω ότι εγώ στη Βουλή έχω κάνει πρόταση για ψήφιση νομοσχεδίου που προβλέπει την αναγνώριση Γενοκτονίας των Αρμενίων. Για τα υπόλοιπα που με ρωτάτε, οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα για να προασπιστούμε την Ιστορία μας διεθνώς. Αλλά εδώ έχουμε πρόβλημα να την υπερασπιστούμε από αμφισβητήσεις μέσα στην ίδια την Ελλάδα...

Κι αυτά δεν είναι ζητήματα «εθνικής υπερηφάνειας». Είναι θέματα εθνικής ταυτότητας. Και η ταυτότητα οικοδομείται πάνω στην αλήθεια.

Οφείλουμε να μάθουμε την αλήθεια, οφείλουμε να πούμε την αλήθεια. Αλλά η «αποδόμηση» δεν είναι αλήθεια. Είναι το μεγαλύτερο και πιο χονδροειδές ψέμμα.

Ένα ψέμμα που πρέπει να το πολεμήσουμε. Πολιτισμένα, με τη δύναμη των ιδεών. Την οποία κάποιοι τόσο την υποτιμούν. Κι είναι τόσο «μακριά νυχτωμένοι»...

Συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στους Αδέσμευτους Bloggers: ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. Τι σημαίνει για εσάς κοινωνική συνοχή; Πως κρίνετε τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου και ποια η ευθύνη της Κυβέρνησης και του υπεύθυνου Υπουργού;

Κοινωνική συνοχή είναι πολλά πράγματα: δεν είναι μόνο η έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη προς τους ασθενέστερους, ειδικά σε περιόδους κρίσεων. Αυτο είναι απαραίτητο, αλλά δεν είναι το μόνο...

Κοινωνική συνοχή σημαίνει υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Το οποίο είναι υπέρτερο όλων των άλλων ιδιαίτερων «ειδικών» συμφερόντων.

Την κοινωνική συνοχή εμπεδώνει, πέραν της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, η Ισονομία. Όταν όλοι γνωρίζουν ότι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο.

Τέλος, την κοινωνική συνοχή αποκαθιστά η ισότητα όλων στις ευκαιρίες. Μπορεί όλοι να μην είναι το ίδιο άξιοι. Αλλά όλοι οφείλουν να έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν την αξία τους. Και να προκόψουν.

Όπως η κατάργηση των προσωπικών μηχανισμών και των φέουδων ενισχύει την κομματική συνοχή, έτσι και η κατάργηση των ειδικών προνομίων μέσα στην κοινωνία ενισχύει την κοινωνική συνοχή.

Τελικά, κοινωνική συνοχή είναι μια Πίστη, ή μια Σύμβαση, αν προτιμάτε: Ότι όλοι μπορεί να είμαστε πολύ διαφορετικοί, αλλά η «Πόλη», η «κοινή πατρίδα», η Πολιτεία, μας αντιμετωπίζει ως ίσους, μας δίνει ίσες ευκαιρίες (ακόμα κι αν δεν μας τις δίνει η ζωή), μας κρίνει αξιοκρατικά, μας συμπαραστέκεται, αν έχουμε ανάγκη. Μας προσφέρει Ασφάλεια και Δικαιοσύνη.

Όσο η Πίστη αυτή μένει ισχυρή, η κοινωνική συνοχή είναι αδιατάρακτη. Όταν η Πίστη αυτή κλωνιστεί, τότε η κοινωνική συνοχή έχει καταρρεύσει.

Τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου δεν θα τα κρίνω εδώ. Αλλά τα σφάλματα που κάναμε τότε στην αντιμετώπισή τους, τα έχω ήδη επισημάνει. Κι έχω αντιδιαστείλει τον τρόπο που αντιδράσαμε εμείς, από τον τρόπο που αντέδρασε στη Γαλλία ο Νικολά Σαρκοζύ, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών κι αντιμετώπισε αντίστοιχες καταστάσεις.

Κι υπογράμμισα ότι, παρά το γεγονός ότι το Σαρκοζύ τον αποδοκίμασαν τότε και ο Τύπος και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, ακόμα κι από το δικό του κόμμα, τελικώς σάρωσε στις εκλογές, κερδίζοντας την κοινωνία, κι αποσπώντας μαζικά ψήφους απο παντού: Κι από τα Δεξιά, κι από το Κέντρο κι από τα Αριστερά...

Διότι την κρίσιμη εκείνη στιγμή, αυτός που προασπίστηκε τα προτάγματα της κοινωνίας, άρα και την συνοχή της, ήταν ο Σαρκοζύ.

2. Ποια είναι η θέση σας για την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών δεύτερης γενιάς και την αλλοίωση του εκλογικού σώματος που σχεδιάζει έτσι το ΠΑΣΟΚ; Θα αντιδράσετε και πως;

Δεν πρόκειται να δεχθώ πρακτική που παραβιάζει, μεταξύ άλλων, την κοινοτική νομοθεσία. Η οποία όσο πάει γίνεται και πιο αυστηρή...

3. Θα απαιτήσετε την άμεση απομάκρυνση από το Υπουργείο παιδείας της Θάλειας Δραγώνα που δηλώνει πως Έλληνες δεν ήμασταν αλλά γίναμε στην πορεία;

Δεν κρίνω κανένα για τις απόψεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς, στο ακαδημαϊκό ή επιστημονικό του έργο. Στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία και δεν αστυνομεύεται το φρόνημα.

Αλλά αν υπάρξουν πολιτικές που εκφράζουν τέτοιες απόψεις, να είστε σίγουροι ότι θα βρεθώ αντίθετος. Όπως το έπραξα, άλλωστε και στο πρόσφατο παρελθόν, ότι προέκυψε αντίστοιχο πρόβλημα...

4. Ποια είναι η θέση σας για το σαουδαραβικό τζαμί στον Ελαιώνα;

Είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ όσο φαντάζεται κανείς για να μπορεί να απαντήσει με ένα ναι ή με ένα όχι. Αρκεί να σας πω ότι αρκετοί απ’ αυτούς που το υποστήριξαν στην αρχή, μετέπειτα άλλαξαν γνώμη.

Πάντως το πρόβλημα των χώρων λατρείας για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας πρέπει να λυθεί. Αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Είναι χρήσιμο να δούμε την βρετανική εμπειρία σχετικώς...

5. Πιστεύετε ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ετερόφυλους;

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά ο γάμος δεν είναι «ανθρώπινο δικαίωμα». Είναι ένας θεσμός που αποσκοπεί στη δημιουργία οικογένειας. Ασφαλώς και πρέπει να προστατεύεται η ιδιωτική ζωή των ομοφυλοφίλων. Αλλά όχι να εξισωθεί η οικογένεια με τη «συμβίωση»...

6. Θα αποδεχόσασταν μια κύρια υποχρεωτική ασφάλιση για κάθε εργαζόμενο, δημόσια ή ιδιωτική, επιλογής του εργαζόμενου;

Στα θέματα ασφάλισης δεν έχουν όλοι δυνατότητα επιλογής. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι δεν έχουν τέτοια δυνατότητα. Επί πλέον, υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της εποπτείας των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. Μεγάλο μέρος της πρόσφατης διεθνούς κρίσης οφείλεται στο γεγονός ότι κατέρρευσαν τεράστιοι ιδιωτικοί ασφαλιστικοί οργανισμοί. Αντίθετα, οι δημόσιοι ασφαλιστικοί οργανισμοί έχουν την κάλυψη και την εγγύηση του δημοσίου. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να εξισωθεί η δημόσια με την ιδιωτική ασφάλεια για να τεθεί ως ζήτημα «προσωπικής επιλογής».

Να αναγνωρίσω, βέβαια, ότι υπάρχει το πολύ σοβαρό ζήτημα διαχείρισης των αποθεματικών των δημοσίων ταμείων. Τα οποία αποθεματικά έχουν εξαιρετικά χαμηλές αποδόσεις.

Να αναγνωρίσω, ακόμα, την ανάγκη να ενθαρρύνουμε την επικουρική ασφάλιση, πέραν την δημόσιας, από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά αν προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέραν κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα...

7. Πιστεύετε στην μονιμότητα και το «ακαταδίωκτο» των δημοσίων υπαλλήλων και ποιό είναι εν γένει το πλαίσιο του εργασιακού καθεστώτος που πρέπει να υπάρχει στην χώρα μας (μόνιμοι, έκτακτοι, εποχικοί κ.λπ.) για τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα;

Η μονιμότητα δεν αλλάζει. Ούτε εξαρτάται απ’ αυτήν η εξυγίανση του δημοσίου.

Υπάρχουν, όμως, πολλά άλλα που μπορούν να γίνουν, όπως η σύνδεση αμοιβής με παραγωγικότητα και το χτύπημα της γραφειοκρατίας.

Ζητούμενο είναι ένα Δημόσιο αποδοτικό και ευέλικτο, που σέβεται τον πολίτη και παράγει προστιθέμενη αξία, όχι ελλείμματα.

Αν δούμε τη διεθνή εμπειρία, αυτό δεν εξαρτάται από τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά από τη λειτουργία και την οργάνωση του Δημοσίου. Και τη σχέση του κράτους με την Πολιτική και των Κομμάτων με το κράτος...

8. Πρέπει να υπάρχει κρατικά επιδοτούμενη πολιτιστική δραστηριότητα και αν ναι ποια και με ποια κριτήρια χρηματοδότησης ή είναι καλύτερο το κράτος να δημιουργεί τις ευκαιρίες εκείνες ώστε οι ιδιωτικοί φορείς να χορηγούν πολιτιστικές δραστηριότητες και αν ναι πως θα διασφαλίζεται η μη εμπορευματοποίηση και ο ελεύθερος χαρακτήρας της τέχνης και του πολιτισμού;

Αναμφίβολα ο θεσμός των χορηγιών πρέπει να αναβαθμιστεί. Άλλωστε αυτό είχαν την ευκαιρία να το προχωρήσω αρκετά επί των ημερών μου στο υπουργείο.

Υπάρχει, ακόμα, το μεγάλο πρόβλημα, αν η αξιοποίηση των πολιτιστικών υποδομών οδηγεί αναπόφευκτα στην «εμπορευματοποίηση» του Πολιτισμού. Κατά τη γνώμη μου δεν συμβαίνει, κατ’ ανάγκην, κάτι τέτοιο.

Όλοι οι μεγάλοι πολιτιστικοί φορείς του εξωτερικού επιδιώκουν την αυτοχρηματοδότησή τους και εν πολλοίς την επιτυγχάνουν, όχι για να βγάλουν κέρδη, αλλά για να επενδύσουν στον Πολιτισμό.

Οι δημόσιες δαπάνες στον Πολιτισμό πρέπει να θεωρούνται ως ιδιαίτερου χαρακτήρα δημόσιες επενδύσεις. Οι οποίες έχουν αποδόσεις και δημιουργούν περισσότερες επενδύσεις στο μέλλον.

Το πολιτιστικό αγαθό δεν προσφέρεται για κερδοσκοπία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι πάντα «παθητικό».

Ο Πολιτισμός είναι πλούτος.

Πρέπει να τον αξιοποιήσουμε όχι να τον «εκμεταλλευτούμε».

Κι αν τον αξιοποιήσουμε σωστά παράγει περισσότερο πλούτο.

Και περισσότερο Πολιτισμό...

9. Εκτιμάτε πως η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία θα μπορούσε να υποκατασταθεί πλήρως από εθελοντική και επαγγελματική θητεία;

Η θητεία είναι συνταγματική υποχρέωση. Μπορεί οι αμυντικές ανάγκες να καλύπτονται όλο και περισσότερο απο επαγγελματίες οπλίτες, αλλά η θητεία χρειάζεται όχι, αναγκαστικά, για να φτιάξει το μελλοντικό οπλίτη, αλλά το μελλοντικό πολίτη.

Ο νέος άνθρωπος κοινωνικοποιείται κι αποκτά εμπειρία κοινωνικής προσφοράς, κοινωνικής ένταξης και συναδέλφωσης, ανεξάρτητα από την οικογενειακή καταγωγή του.

Μη ξεχνάμε ότι το Σύνταγμά μας, στο ακροτελεύτιο άρθρο του εναποθέτει την φύλαξη των δημοκρατικών ελευθεριών «στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Αυτό τον πατριωτισμό βιώνουν οι νέοι μας, μεταξύ άλλων, όταν κατατάσσονται στο στρατό.

Η κατάργηση της στρατιωτικής υποχρέωσης, θα αποδυναμώσει περισσότερο απ’ όλα αυτή την «κοινή αίσθηση του ανήκειν».

Που είναι προϋπόθεση δημοκρατίας όσο και εθνικής ανεξαρτησίας.

10. Ως γνωστό μέσω του indymedia, διαφημίζονται, υποκινούνται και οργανώνονται σε δημόσια θέα και με θράσος κακουργηματικές πράξεις, όπως έκτροπα και επιθέσεις σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία. Τι προτίθεστε να ζητήσετε να κάνει η Κυβέρνηση, ώστε να σταματήσει να λειτουργεί το indymedia μέσα από τον κρατικό server του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και το δίκτυο του ΟΤΕ;

Δεν είναι τόσο πρόβλημα του indymedia, και του «δικαιώματος στην έκφραση». Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στο πώς χρησιμοποιούνται οι δημόσιες υποδομές και τα μέσα που ο φορολογούμενος πληρώνει για να χρησιμοποιούν τα Πανεπιστήμια.

Εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα, εσείς δεν έχετε τέτοιο δικαίωμα, γιατί να το έχουν κάποιοι και να μην το έχουν άλλοι;

Εξυπηρετεί ακαδημαϊκούς σκοπούς; Εξυπηρετεί ερευνητικούς σκοπούς; Κι άν όχι, τότε γιατί έχουν κάνει «κατάληψη» δημόσιων πόρων;

Υπάρχει άλλη δημοκρατική χώρα στον κόσμο που ένας τέτοιος ιστοχώρος λειτουργεί μέσα στα πλαίσια ενός δημόσιου εκπαιδευτικού ιδρύματος, πέρα από κάθε δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου;

Κάποτε πρέπει να αντιληφθούμε ότι δημοκρατία σημαίνει λογοδοσία, διαφάνεια και ευθύνη. Αυτά προφανώς έχουν προ πολλού καταργηθεί στην περίπτωσή μας.

Αλλά το πρόβλημα δεν το έχουν μόνο οι αρχές του Πολυτεχνείου, για να είμαστε δίκαιοι. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο «λειτουργούν» τα Πανεπιστημιακά μας ιδρύματα.

Κι εδώ η ευθύνη είναι όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν.

Και πρέπει να αλλάξουμε, όπως φαίνεται, πολλά περισσότερα από το λεγόμενο «πανεπιστημιακό άσυλο»...

Συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στους Αδέσμευτους Bloggers: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

1. Με ποια κριτήρια γίνονται οι εσωτερικές συμφωνίες στελεχών για υποστήριξη προς το πρόσωπο σας;

Δεν γίνονται εσωτερικές συμφωνίες στελεχών για υποστήριξή μου. Εγώ δεν κάνω τέτοιες συμφωνίες. Άλλωστε, τι συμφωνίες να έκανα; Μέχρι πριν τρείς εβδομάδες ήμουν πίσω στις δημοσκοπήσεις…

Η μόνη συμφωνία που έγινε, δεν ήταν «εσωτερική» ήταν δημόσια! Με το Δημήτρη Αβραμόπουλο. Κι έβαζε «στο χαρτί» κοινή μας δέσμευση για μεγάλες λειτουργικές αλλαγές στο κόμμα, για τις οποίες είχαμε ήδη δεσμευτεί ο καθένας μας ξεχωριστά (εκλογή Προέδρου από τη βάση, Συνέδριο θέσεων και αρχών ως το Πάσχα κλπ).

2. Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν γνωρίζουν ούτε από τις σύγχρονες τάσεις στο χώρο της ιδεολογίας, ούτε από Διεθνείς Σχέσεις, ούτε από οικονομικά ζητήματα. Με ποιο τρόπο θα επιτρέψετε την καλύτερη επιμόρφωση τους;

Μην υποτιμάτε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Παρακολουθούν και γνωρίζουν τις διεθνείς τάσεις περισσότερο απ’ όσο νομίζετε. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι δεν δόθηκε μεγάλη σημασία στην ιδεολογικη δουλειά...

Αλλά αυτό θα αλλάξει. Πολύ σύντομα τα στελέχη μας θα δείξουν την αξία των ιδεών μας. Και την δύναμη της ιδεολογικής μας ταυτότητας που ακτινοβολεί την επιρροή του κόμματος. Δεν το... «περιχαρακώνει», όπως περιέργως υποστηρίζουν κάποιοι.

Δεν υπάρχει κόμμα που ντρέπεται για τις ιδέες του ή τις κρύβει και κερδίζει πολιτικές μάχες. Αυτό το σύμπλεγμα «περιχαράκωσης» είναι σύμπλεγμα ήττας.

Εμείς επιλέγουμε να δώσουμε ακτινοβολία και αέρα νίκης στα στελέχη μας

Όπως ακριβώς κάνουν τα Κεντροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη...

3. Κατά καιρούς έχει ακουστεί η άποψη ότι με μία ενδεχόμενη αλλαγή ονόματος και εμβλήματος, το κόμμα θα μπορούσε να κάνει άνοιγμα και να γίνει πιο θελκτικό για ψηφοφόρους που μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί κοντά του (Συνέντευξη Α. Σπηλιωτόπουλος-ΒΗΜΑ). Ως υποψήφιος/α για την αρχηγία, συζητάτε την άποψη αυτή ή αντιθέτως θεωρείτε ότι, αν υιοθετείτο, το κόμμα θα έχανε ένα τμήμα των παραδοσιακών ψηφοφόρων του;

Δεν μας έφταιξαν τα σύμβολα και το όνομα. Κάνει λάθος όποιος το πιστεύει. Εκείνο που μας έβλαψε, πιθανότατα, είναι ότι δεν προβάλαμε αρκετά το «σημαινόμενο», δηλαδή το περιεχόμενο των ιδεών μας. Κι αν αλλάζαμε τα σύμβολα χωρις να «γεμίσουμε» το κενό ιδεών που εμφανίζαμε προς τα έξω, τότε δεν θα είχαμε ξεπεράσει την κρίση μας, θα την είχαμε επιδεινώσει. Δεν μας έλειψε το «περιτύλιγμα». Το «περιεχόμενο» μας έλειψε...

4. Τι απτά μέτρα προτίθεστε να λάβετε για να μειωθεί ο μέσος όρος της ηλικίας των ενεργών μελών του κόμματος;

Δύο κατηγορίες μέτρων: Πρώτον, να διευκολύνουμε οργανωτικά την απορρόφηση στελεχών της νεολαίας στο Κόμμα. Μέχρι σήμερα παρατηρείται το φαινόμενα λαμπρά στελέχη της νεολαίας, με επιτυχίες στους κοινωνικούς χώρους όπου αναδείχθηκαν, όταν περνάνε στο Κόμμα, να μένουν αναξιοποίητα. Αυτό θα σταματήσει.

Το δεύτερο, είναι η παρέμβαση στους νέους κοινωνικούς χώρους του διαδικτύου. Εκεί που γίνονται σήμερα οι μεγάλες ζυμώσεις ανάμεσα στα πιο ανήσυχο νέα μυαλά. Εδώ, όμως χρειάζεται άλλου τύπου οργάνωση. Περισσότερο δικτυακού χαρακτήρα, παρά παραδοσιακού (πυραμιδικού) τύπου...

5. Με τι τρόπο θα αποκτήσει το κόμμα επιτέλους μια στοιχειώδη αξιοπρεπή πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας;

Μην περιμένετε σε πέντε γραμμές να σας παρουσιάσω μια ολοκληρωμένη στρατηγική γι’ αυτή τη μεγάλη αδυναμία της παράταξής μας. Πρέπει να είμαστε η μόνη, ίσως, μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, που κερδίζει εκλογές, με στήριξη από τόσο μικρό μέρος των ΜΜΕ. Εκείνο που έχω να σας πώ είναι ότι μια ουσιώδης προύπόθεση για να αποκτήσουμε φίλα προσκήμενα ΜΜΕ, είναι να προβάλλουμε τις απόψεις μας και να τις υπερασπιζόμαστε.

Γιατί αν δεν το κάνουμε τότε οι πολιτικοί μας αντίπαλοι φτιάχνουν την ατζέντα. Και τότε τα «φίλτρα» που περνάνε αυτή την ατζέντα στην κοινή γνώμη δεν είναι τα δικά μας. Είναι των αντιπάλων μας. Και θα παίζουμε μονίμως «εκτός έδρας».

Η ανάδειξη της ιδεολογικής μας ταυτότητας και η προάσπιση των ιδεών μας δεν οδηγεί στην «περιχαράκωση». Αντιθέτως, τώρα έχουμε οδηγηθεί στην περιχαράκωση, που διακατεχόμαστε απο... «πλέγματα ενοχής»! Για όσα θα έπρεπε να μας κάνουν υπερήφανους...

Κι αν πρόκειται να αποκτήσουμε κάποτε ΜΜΕ που είναι φιλικά απέναντί μας, αυτό προϋποθέτει να σπάσουμε αυτή την «περιχαράκωση της σιωπής»: να βγούμε να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις ιδέες μας. Και να πείσουμε.

Όχι να προσπαθούμε να κερδίσουμε ψηφοφόρους κολακεύοντας τις ιδέες των αντιπάλων μας (που δεν τις πιστεύουμε).

Ή κερδίζοντας προσωρινά την «εύνοια» κάποιων ΜΜΕ (που δεν μας πιστεύουν).

6. Ποιες οι διαφορές "κοινωνικού" και "ριζοσπαστικού" φιλελευθερισμού;

Θα σας έλεγα ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι η επίκαιρη σημερινή εκδοχή αυτού που ονομάστηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη δεκαετία του ’70 ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός.

Αυτό που ονομάζουμε σήμερα «κοινωνικός φιλελευθερισμός», όπως και ο «ριζοσπαστικός» της δεκαετίας του ’70, έχουν στέρεα βάση τις φιλελεύθερες αρχές (Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, προάσπιση του εθνικού συμφέροντος και την εθνικής συνοχής, Ισονομία, Αποδοτικότητα και μεσαία τάξη), αλλά ταυτόχρονα έχουν κοινωνικά προτάγματα (ρόλος του «κράτους- ρυθμιστή», σε αντίθεση με το «κράτος-επιχειρηματία» των κρατιστών και το «κράτος-νυχτοφύλακα» των νεοφιλελευθέρων).

Επίσης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως βαθιά Αριστοτελικός, έδινε μεγάλη σημασία στο ρόλο της μεσαίας τάξης, πράγμα που πιστεύει βαθύτατα και ο κοινωνικός φιλελευθερισμός σήμερα.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δίνει ακόμα έμφαση στην Ανταγωνιστικότητα, στην Διάχυση ευκαιριών και ευημερίας, στην εξάλειψη των στρεβλώσεων των αγορών, στην ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης και στην Αειφορία.

7. Πέρα από τα λόγια, είστε σε θέση να εγγυηθείτε πρακτικά πως δεν θα διασπαστεί η ΝΔ μετά τις εσωκομματικές εκλογές;

Ναι. Διότι στις εκλογές συμμετέχει αυτή τη φορά (και για πρώτη φορά) η βάση του κόμματος και το αποτέλεσμα θα το περιφρουρήσει η ίδια η βάση. Ή, για να το πώ διαφορετικά, όποιος διανοηθεί να το αμφισβητήσει, θα υποστεί την οργή της.

Γι’ αυτό, σας διαβεβαιώ, ουδείς το διανοείται...

8. Σήμερα το κόμμα της Ν.Δ. έχει γίνει το αντίθετο αυτής της λέξης, με την μονιμότητα και την στασιμότητα των προσώπων και των επιλογών τόσα και τόσα χρόνια. Όλα αυτά θα αλλάξουν μόνο με την αλλαγή του ηγέτη;

Δεν πάμε μόνο σε αλλαγή ηγέτη. Έχουμε ήδη επιτύχει αλλαγή τρόπου εκλογής ηγέτη. Κι αυτό αλλάζει πολλά.

Κι ακόμα πάμε σε αλλαγή τρόπου λειτουργίας του κόμματος. Κι αυτό θα αλλάξει πολύ περισσότερα.

Επίσης πάμε σε αλλαγή προτεραιοτήτων πολιτικής δουλειάς. Απομακρυνόμαστε απο τις προτεραιότητες μιας στρατηγικής που επιδιώκει την εκλογή-διαχείριση, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε «κυβερνητισμό». Και επιλέγουμε μια στρατηγική που επιδιώκει την ιδεολογική κυριαρχία. Άρα πάμε σε άλλο μοντέλο πολιτικής...

9. Ποιο πρέπει να είναι το προφίλ του μέλους του κόμματος, ποια τα δικαιώματα του, ποιες οι υποχρεώσεις του, ποια και πόσο ανοιχτή η διαδικασία εγγραφής;

Όλα αυτά θα τα συζητήσουμε εν όψει του Συνεδρίου μας που θα γίνει τους επόμενους μήνες. Δεν θα ήθελα να μπώ σε λεπτομέρειες, πριν μιλήσουμε με τη βάση, η οποία ειναι συνήθως σοφότερη από μας.

Το μόνο που μπορώ να σας πώς, είναι ότι θα πρόκειται για μια πολύ πιο ανοικτή σχέση.

10. Ποιο πρέπει να είναι το οργανωτικό μοντέλο του κόμματος σε δημοτικό/νομαρχιακό/περιφερειακό επίπεδο και ποια θα είναι η βαρύτητα της άποψης/γνώμης κάθε επιπέδου;

Για λόγους που μόλις εξήγησα πιο πάνω, δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες εδώ. Θα σας πώ μόνο τη βασική αρχή μας: Να δώσουμε λόγο στη βάση στη λήψη των αποφάσεων, και ρόλο στη βάση στην ανάδειξη των στελεχών.

11. Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ανωτέρων κομματικών οργάνων, κεντρική επιτροπή/ γραμματέας/ συνέδριο/ πρόεδρος;

Και πάλι θα μιλήσω για γενικές αρχές: Θα δημιουργήσουμε ισχυρά κομματικά όργανα. Μα αρμοδιότητες, ευθύνη και λογοδοσία. Σε όλη την κλίμακα. Στόχος μας δεν είναι να αδυνατίσουμε τα ανώτατα όργανα απέναντι στη βάση. Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε το ρόλο της βάσης, αλλά και να θωρακίσουμε τα ανώτατα όργανα απο «συμφέροντα» και εξωκομματικές «επιρροές».

12. Πως θα εξασφαλίζεται η πρόσβαση και εκλογιμότητα κάθε μέλους στα όργανα κάθε επιπέδου, πως θα εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία όλων των οργανωτικών επιπέδων, ποια είναι τα κριτήρια και οι διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν αξιοκρατικές εσωκομματικές επιλογές προσώπων ανεξάρτητες οικογενειακών καταβολών και στήριξης από οικονομικά συμφέροντα;

Το μόνο που μπορώ να σας πώ είναι ότι θα εξαλειψουμε τους άτυπους μηχανισμούς και τα «φέουδα» που απέκλειαν ικανά στελέχη, διέλυαν τις οργανώσεις κι έδιωχναν τα μέλη. Δηλαδή θα εξαλείψουμε βασικό παράγοντα που εμπόδιζε ή φαλκίδευε την αξιοκρατία...

Αυτό είναι ήδη πολύ σημαντικό, αλλά σίγουρα δεν αρκεί. Τα υπόλοιπα στο Συνέδριο...

13. Με ποιες διαδικασίες θα εξασφαλιστεί το άνοιγμα του κόμματος και των οργανώσεων του στην κοινωνία και η διαρκής ζύμωση των ιδεών του με τους πολίτες μη μέλη;

Υπάρχουν πολλές ιδέες σχετικά, αλλά δεν θα επεκταθώ τώρα. Να είστε σίγουροι όμως, ότι δεν κάνουμε όλη αυτή τη στροφή στην ιδεολογία και στον ουσιαστικό πολιτικό προγραμματισμό, για να μείνουμε να τα συζητάμε αναμεταξύ μας...

14. Με ποιες διαδικασίες θα εξασφαλιστεί η συμμετοχή στην διαμόρφωση του πολιτικού λόγου του κόμματος καταξιωμένων επιστημονικά, επαγγελματικά και κοινωνικά ανθρώπων που δεν είναι ενταγμένοι στον στενότερο κομματικό πυρήνα αλλά διάκεινται φιλικά προς τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές του κόμματος;

Εδώ θέτετε το πρόβλημα των λεγόμενων think tanks, των δεξαμενών σκέψης, αλλά και της παρέμβασης στον ευρύτερο χώρο της διανόησης. Που είχε μονοπωληθεί, επι δεκατίες, από την Αριστερά. Είναι στις προτεραιότητές μας αυτό να αλλάξει. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας πώ περισσότερα αυτή τη στιγμή. Πάντως η στροφή που κάνουμε αυτή την ανάγκη υποδηλώνει, μεταξύ άλλων. Να δώσουμε ισότιμα τη μάχη των ιδεών μας, μέσα στους χώρους της διανόησης. Και να την κερδίσουμε...

15. Ένας από τους λόγους της πρόσφατης επιτυχίας του ΠΑΣΟΚ ήταν η υπεροχή του στα θέματα νέων τεχνολογιών/ ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Εσείς σκοπεύετε επιτέλους να δώσετε στα blogs βήμα, υποστήριξη και χώρο ώστε να σπάσει επιτέλους το μονοπώλιο της ενημέρωσης που είναι πλέον βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της Δημοκρατίας;

Ναι. Και νομίζω ότι αυτό έχω αρχίσει ήδη να το αποδεικνύω. Κι εσείς έχετε αρχίσει να το καταλαβαίνετε...

16. Οι Bloggers γνωρίζουν ότι η μεγαλύτερη φθορά της κυβέρνησης έγινε από εσωκομματικό γενιτσαρισμό υπουργών, στελεχών και πολιτευτών όπου ο ένας συκοφαντούσε τον άλλον δίνοντας συνεχώς στοιχεία προς πάσα κατεύθυνση. Τι σκοπεύετε να κάνετε για να πάψει αυτή η αθλιότητα που χαρακτήρισε τη λειτουργία κυβέρνησης και κόμματος;

Θα μου επιτρέψετε να μην κάνω κανένα σχόλιο...

17. Ο νέος αρχηγός της ΝΔ εκλέγεται στις 29 Νοεμβρίου. Μια εβδομάδα αργότερα, στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, γίνεται το μνημόσυνο σε όσους έπεσαν το Δεκέμβρη του 1944 υπερασπιζόμενοι το ελληνικό Κράτος και τον δυτικό κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια το κόμμα της ΝΔ έχει ταυτίσει τη συναίνεση με την λήθη και την κατάργηση της ιστορικής μνήμης. Το αποτέλεσμα είναι να τιμά η ΝΔ τους «αγώνες» της αριστεράς αλλά να μην τιμά τους αγώνες του επίσημου Ελληνικού Κράτος τους οποίους άφησε να οικειοποιούνται περιθωριακές ομάδες. Ορθώς το Ελληνικό Κράτος φτιάχνει μουσεία μνήμης στην Μακρόνησο και τον Αι Στράτη. Αλλά είναι δυνατόν να θεωρείται «έγκλημα καθοσιώσεως» να συμμετέχει κάποιος σε μνημόσυνα πεσόντων που υπερασπίστηκαν στο τέλος τέλος το Ελληνικό επίσημο Κράτος;
Γιατί δίνετε ορθώς το δικαίωμα στο ΚΚΕ να φτιάχνει μνημείο στις κορυφές του Γράμμου και να γιορτάζει εκεί την...ήττα του και τους πεσόντες του και δεν το δίνετε στο επίσημο Κράτος, προκειμένου να τιμήσει αυτούς που το υπερασπίστηκαν;
Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι: αν είστε ο νέος Πρόεδρος της ΝΔ θα στείλετε κάποιον εκπρόσωπο του κόμματος, όπως πρέπει και είμαστε βέβαιοι ότι θα κάνετε στο μνημόσυνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου; Αν δεν στείλετε εκπρόσωπο και θεωρήσετε το μνημόσυνο «γιορτή μίσους» έκανε λάθος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Πρωθυπουργός που έφερε πραγματικά την εθνική συμφιλώση στην Ελλάδα, όταν το 1985 ο ίδιος παραβρέθηκε στο μνημόσυνο των θυμάτων του Συντάγματος Μακρυγιάννη;

Πιστεύω βαθύτατα στην εθνική συμφιλίωση. Κι αυτό σημαίνει ότι τιμάμε την μνήμη όλων των νεκρών μας. Όταν δεν χωρίζουμε πια τους ζωντανούς για τα φρονήματά τους, δεν μπορούμε να χωρίζουμε τους νεκρούς...

Συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στους Αδέσμευτους Bloggers: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. Ο κολοσσιαίος εξωτερικός δανεισμός αποτελεί τη διαχρονική πληγή της Ελληνικής οικονομίας. Είδαμε τον περασμένο Δεκέμβρη εξόφθαλμες μεθοδεύσεις ώστε να διολισθήσει η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Παρ’ όλα αυτά τα ομόλογα όχι μόνο απορροφήθηκαν αλλά οι αποδόσεις τους χαρακτηρίσθηκαν (κατόπιν εορτής) ως too Lucrative από διεθνείς οίκους. Λόγω των επεισοδίων βρήκε αφορμή και η Hutchison να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση του ΟΛΘ. Μήπως εντέλει ο Αλ. Παπαδόπουλος είχε δίκιο όταν μιλούσε για μεθοδεύσεις διεθνών τοκογλύφων; Πως θα αντιδράσετε σε παρόμοιες μεθοδεύσεις;

Θέτετε το μεγαλύτερο και πιο περίπλοκο πρόβλημα. Θα σας απαντήσω βάζοντας μια διάσταση που δεν έχει τεθεί ακόμα: την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου – κινητής και ακίνητης – είτε για τη μείωση του χρέους, είτε για τη μείωση του κόστους αποπληρωμής του. Να σας δώσω το πιο «αθώο» παράδειγμα: υπάρχουν χιλιάδες κληροδοτήματα υπέρ του δημοσίου ή ΝΠΔΔ, τα οποία δεν αποδίδουν τίποτε (ή μάλλον λεηλατούνται από «κυκλώματα»). Αυτά θα μπορούσαν να παράγουν σημαντικά έσοδα για το δημόσιο, ώστε να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους. Από την άλλη πλευρά, το δημόσιο μπορεί να αξιοποιήσει την περιουσία του για κοινές εκμεταλλεύσεις με την Ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ), που όχι μόνο θα αύξαναν τους ρυθμούς ανάπτυξης (άρα και τα δημόσια έσοδα), αλλά θα παρήγαγαν και πρόσθετα έσοδα για την εξυπηρέτηση του χρέους. Αν σήμερα η Ελλάδα επιβαρύνεται με 13 δισεκατομμύρια το χρόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους της, μέσα σε μια πενταετία αυτό θα μπορούσε να πέσει στα μισά, αν άρχιζε το δημόσιο να αξιοποιεί την «αργή» περιουσία του…

2. Ένας από τους κύριους λόγους υπερδανεισμού, είναι η υπερτιμολόγηση δημοσίων έργων – κρατικών συμβάσεων. Έχουμε δύο εξόφθαλμες περιπτώσεις αιμορραγίας: Ο Βασικός Μέτοχος και το πλιάτσικο της Siemens. Ως κυβέρνηση αποτύχατε στη διαλεύκανση και των δύο αυτών θεμάτων. Τι σκοπεύετε να κάνετε ως αντιπολίτευση και αυριανή κυβέρνηση για τις συγκεκριμένες δύο περιπτώσεις;

Η απάντηση είναι διπλή: περισσότερος ανταγωνισμός δηλαδή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε να υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός ανάμεσα στους προμηθευτές του δημοσίου και λιγότερο γραφειοκρατία. Κι από την άλλη πλευρά, αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ώστε να μην υπάρχει τόσο σύντομα παραγραφή αδικημάτων. Και να μην συμπαρασύρει η παραγραφή ευθυνών των πολιτικών προσώπων τις ευθύνες κι όλων των υπολοίπων…

3. ΓΙΑΤΙ δεν εφαρμόστηκαν πολλά από αυτά που υπερψηφίστηκαν το 2004 και 2007 από τον λαό και τί κάνατε ΕΣΕΙΣ για αυτό;

Εγώ στο μεγαλύτερο διάστημα είτε ήμουν ευρωβουλευτής (ως το 2007) είτε ήμουν απλός βουλευτής (ως τον Ιανουάριο του 2009). Υπουργός Πολιτισμού έγινα μόλις οκτώ μήνες πριν την προκήρυξη εκλογών. Και δεν συμμετείχα στην κυβερνητική Επιτροπή. Σε όλο αυτό το διάστημα έλεγα την άποψή μου εκεί που έπρεπε. Συχνά αρθρογραφούσα. Μερικές φορές διαφώνησα και δημόσια.

Πάντως, σε αυτή την πενταετία έγινε έργο, που δεν πρέπει να μηδενίζουμε: θυμίζω μόνο την ασφαλιστική μεταρρύθμιση (μειώθηκαν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί από 140 σε 12) και τη μείωση της φορολογίας…

Το γεγονός ότι κάναμε εκλογές τη χειρότερη δυνατή στιγμή, μας αποστέρησε τον πολιτικό χρόνο που ήταν απαραίτητος για να ωριμάσουν προγράμματα που είχαμε ήδη ξεκινήσει. Κι όπως θυμάστε διαφώνησα με τις πρόωρες εκλογές γι’ αυτό ακριβώς το λόγο. Διότι, αν είχαμε εκμεταλλευτεί τους επόμενους μήνες, τότε πολλά απ’ αυτά που είχαμε ξεκινήσει (κι είχαμε υποσχεθεί) θα προλάβαιναν να υλοποιηθούν…

4. Τι θα πράξετε ώστε να έχει επιτέλους η Χώρα ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΙΚΟΥΣ Προϋπολογισμούς;

Χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, ώστε να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να μειωθεί η φοροδιαφυγή. Και ποιοτικός έλεγχος σε όλες τις δαπάνες, ώστε να διατηρηθούν όσες έχουν υψηλότερο πολλαπλασιαστή και υψηλότερη απόδοση και να περικοπούν δραστικά όλες οι υπόλοιπες που αποτελούν ουσιαστικά «σπατάλες».

Τέλος, ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών του δημοσίου που μπορούν να προσφέρουν αυτοχρηματοδότηση. Για παράδειγμα, η αξιοποίηση των υποδομών Πολιτισμού που δημιουργήθηκαν την περασμένη πενταετία και θα ολοκληρωθούν από το ΕΣΠΑ της προσεχούς πενταετίας.

Ξέρετε ότι πολλές δημόσιες υποδομές μπορούν να φέρουν σημαντικά έσοδα στο μέλλον, αν τις αξιοποιήσουμε σωστά: παράδειγμα τα νέα μουσεία και η αναβάθμιση των υφισταμένων σε όλη την Ελλάδα.

Μπορούν να υπερκαλύψουν το σύνολο των τωρινών δαπανών για τον Πολιτισμό. Για την ακρίβεια ο Πολιτισμός μπορεί να αυτοχρηματοδοτείται, δηλαδή να καλύπτει το δικό του λειτουργικό κόστος, και να προσφέρει και στο δημόσιο νέους πόρους, αντί να απορροφά ψίχουλα, όπως συμβαίνει ως σήμερα.

Με δύο λόγια, το Δημόσιο επενδύει πολλά. Αν αρχίσει να εκμεταλλεύεται τις επενδύσεις του θα αρχίσει να έχει σημαντικά έσοδα, ώστε να μην που επιβαρύνεται ο φορολογούμενος. Και τότε με χαμηλότερους φόρους θα μπορούμε να έχουμε μικρότερα ελλείμματα. Μέχρι και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αλλά αυτό το τελευταίο χρειάζεται πολύ περισσότερα…

5. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις υψηλότερες εξοπλιστικές δαπάνες σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Λαμβάνοντας υπόψη τις γεωπολιτικές συνθήκες της περιοχής, είναι λογικό να μην μπορούν να γίνουν μεγάλες περικοπές. Αν όμως ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα τεράστια ποσά επενδυόταν εντός Ελλάδας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν εφαλτήριο για την ουσιαστική δραστηριοποίηση της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας, στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, στα πρότυπα του Ισραήλ; Πιστεύετε πως μια τέτοια στρατηγική επιλογή θα μπορούσε να αποτελέσει τον τρίτο πυλώνα της Ελληνικής οικονομίας μετά την εμπορική Ναυτιλία και τον Τουρισμό;

Πιστεύω απόλυτα ότι οφείλουμε να αυξήσουμε την προστιθέμενη αξία στα εξοπλιστικά μας προγράμματα. Αυτό όχι μόνο θα μειώσει την διαρροή πόρων από την Ελλάδα, αλλά θα επισπεύσει τη διάχυση σύγχρονης τεχνολογίας μέσα στην Ελλάδα, ενώ θα ενθαρρύνει και την εγχώρια έρευνα. Γι’ αυτό, εξ άλλου, και χώρες που δεν έχουν σοβαρά αμυντικά προβλήματα διατηρούν σημαντική εξοπλιστική βιομηχανία. Διότι δεν παράγουν μόνο οπλικά συστήματα. Παράγουν και διαχέουν καινοτομίες στην υπόλοιπη οικονομία τους. Και θωρακίζουν την οικονομία σε περιόδους κρίσεων, αφού η παραγωγή των εξοπλιστικών βιομηχανιών έχει «αντι-κυκλικό» χαρακτήρα, και λειτουργεί «σταθεροποιητικά» στους οικονομικούς κύκλους.

Εμείς με τέτοιο ύψος αμυντικών δαπανών και εξοπλισμών θα έπρεπε, προ πολλού, να είχαμε ιδιαίτερα ανταγωνιστική αμυντική βιομηχανία…

6. Κενσιανισμός ή πλήρης απελευθέρωση στην αγορά? Με ποιο τρόπο μπορούμε να ξεπεράσουμε καλύτερα τη δημιουργία ολιγοπωλιακών τάσεων που πλήττουν κυρίως τα μεσαία στρώματα;

Η πλήρης απελευθέρωση των αγορών βρίσκεται στον αντίποδα των ιδεών του Κέυνς. Οι Κεϋνσιανές ιδέες υποστηρίζουν την παρέμβαση του κράτους, ώστε να εξομαλύνεται ο οικονομικός κύκλος. Κυρίως να αποφεύγονται οι περίοδοι ύφεσης μεγάλης διάρκειας, μέσω ενίσχυσης της «ενεργού ζήτησης».

Υπάρχει ο αντίλογος, ότι αν το κράτος το παρακάνει στις παρεμβάσεις – και, κυρίως, αν γίνει το ίδιο «επιχειρηματίας» - τότε πρώτον δημιουργούνται στρεβλώσεις που φρενάρουν την ανάπτυξη, και δεύτερον συσσωρεύεται χρέος, που τελικά αναστέλλει την ανάπτυξη και φέρνει χρεοκοπία ολόκληρης της εθνικής οικονομίας. Χώρια που σε συνθήκες ανοικτών αγορών, η διαχείριση των συνολικών μεγεθών της οικονομίας από το κράτος είναι αμφίβολη πλέον.

Υπάρχει ασφαλώς και ο «αντίλογος στον αντίλογο»: Ότι, δηλαδή, είναι ορθή η εξάλειψη των στρεβλώσεων στις αγορές, η κατάργηση των μονοπωλίων (ιδιωτικών και δημόσιων), η εξάλειψη των ολιγοπωλιακών πρακτικών, η κατάργηση των εμποδίων εισόδου νέων επιχειρήσεων, η καταπολέμηση «κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης» κλπ. Όλα αυτά θα διευκολύνουν όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, αλλά και τη διάχυση της ευημερίας και των ευκαιριών σε όλη την οικονομία. Κι αυτό είναι το περιεχόμενο του νέου Κεϋνσιανισμού. Παράλληλα με την ενίσχυση των πιο αδύνατων στρωμάτων σε περιόδους κρίσης, που στόχο έχει, όμως, όχι να διαιωνίσει τη φτώχεια, αλλά να βοηθήσει τους ανθρώπους να βγουν από τη φτώχεια.

Αυτό είναι και το περιεχόμενο του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Που θέλει το κράτος «ρυθμιστή» και «διαιτητή». Όχι το «κράτος- επιχειρηματία» (των κρατιστών) που πνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ούτε και το «κράτος- νυχτοφύλακα» (των νεοφιλελευθέρων) που εξασφαλίζει τον πλουτισμό των ολίγων σε βάρος της υπόλοιπης οικονομίας.

Το «κράτος- ρυθμιστής» και «διαιτητής», καταπολεμά τον κρατισμό, χωρίς να διολισθαίνει προς τον νεοφιλελευθερισμό της απόλυτης επιχειρηματικής ασυδοσίας που λειτουργεί μόνο υπέρ των ολίγων.

7. Ποια είναι η θέση σας για την επιβάρυνση του Ασφαλιστικού συστήματος από τις παροχές στους λαθρομετανάστες; Ποιά είναι η θέση σας για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και του παραεμπορίου των λαθρομεταναστών;

Να σας πω μόνο για το τελευταίο, ότι έχω ήδη μιλήσει για την ανάγκη πάταξης του παραεμπορίου, που γονατίζει τη μεσαία επιχείρηση. Κάθε είδους αθέμιτος ανταγωνισμός πρέπει να καταπολεμηθεί, όποιος κι αν τον κάνει…

8. Ποια είναι η θέση σας για την αντιμετώπιση του Τραπεζικού Καρτέλ και την μείωση των επιτοκίων;

Έχω ήδη επισημάνει πολλές φορές, ότι οι δόσεις των δανείων με κυμαινόμενο επιτόκιο αυξάνονταν συνεχώς όσο ανέβαιναν τα βασικά επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας, ενώ όταν άρχισαν να υποχωρούν τα επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας, οι ίδιες δόσεις υποχώρησαν πολύ λιγότερο. Το πρόβλημα αυτό, ωστόσο, που αποκαλύπτει κάποια στρέβλωση του ανταγωνισμού, μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα αν ενταθούν οι συνθήκες ανταγωνισμού στην τραπεζική αγορά κι αν ενισχυθεί ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους. Όχι με έκτακτα διοικητικά μέτρα. Ένα οικονομικό πρόβλημα (στρέβλωση, καρτέλ κλπ.) καλύτερα αντιμετωπίζεται ως οικονομικό πρόβλημα, όχι ως αστυνομικό.

9. Ποια η άποψη σας για τη σχέση του επιπέδου φορολόγησης των επιχειρήσεων και της διαμόρφωσης του εθνικού μας ελλείμματος;

Υποστηρίζω ότι σε συνθήκες κρίσης ή σε οικονομίες χαμηλής παραγωγικότητας, η μείωση των φορολογικών συντελεστών μπορεί να φέρει αύξηση φορολογικών εσόδων. Κι αντιστρόφως: οι φορο-επιδρομές δεν φέρνουν περισσότερο έσοδα. Είναι πιθανότερο να φέρουν περισσότερα «λουκέτα», περισσότερη ανεργία, λιγότερο έσοδα για το κράτος, και περισσότερη διαφθορά.

10. Τι πιστεύετε ότι άλλαξε, εκτός από το ότι ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, μέσα σε ένα μήνα από τις εκλογές και μεγάλη ιδιωτική Τράπεζα μείωσε έστω προσωρινά (μέχρι τον Φεβρουάριο) τα επιτόκια πιστωτικών καρτών από το 14% στο 8%;

Σ’ αυτό το ζήτημα η κα. Κατσέλη κινήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά, φοβάμαι, με λάθος τρόπο. Διότι αντί να δημιουργήσει περισσότερο ανταγωνισμό στην τραπεζική αγορά, προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα με διοικητικό τρόπο. Κι είναι πιθανό να δημιουργηθούν νομικές εμπλοκές που θα υποχρεώσουν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση (δέστε την απάντησή μου στο ανωτέρω σχετικό ερώτημα 8).

11. Πως εξηγείτε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα που δεν διαθέτει βιομηχανία; Μήπως τελικά οι Τράπεζες ήταν αυτές που παρά το πακέτο ρευστότητας των 28 δις, δεν μετέφεραν αυτή τη ρευστότητα στην αγορά και αν όχι δημιούργησαν, τουλάχιστον επιδείνωσαν την κρίση στην αγορά φέρνοντας σε ακόμα δυσχερέστερη θέση την Κυβέρνηση της ΝΔ;

Έχω ήδη δηλώσει δημόσια ότι ένα από τα σφάλματα που κάναμε ως κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα είναι ότι, ενώ στηρίξαμε τη ρευστότητα των τραπεζών σε συνθήκες κρίσης (και πολύ σωστά, άλλωστε αυτό έκαναν τελικά όλες οι ευρωπαϊκές χώρες με στήριξη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), δεν φροντίσαμε η ρευστότητα αυτή που παρείχαμε στις Τράπεζες να φτάσει στην πραγματική οικονομία. Αυτό το τελευταίο το έκαναν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, Κεντροδεξιές (όπως του Σαρκοζύ και της Μέρκελ) και Κεντροαριστερές (όπως του Μπράουν και του Θαπατέρο).

Μια ακόμα παρατήρηση: μπορεί η Ελλάδα να μη διαθέτει (μεγάλη και εξαγωγική) βιομηχανία, όπως αναφέρετε, αλλά διαθέτει τομείς που πλήττονται από την πτώση του διεθνούς ζήτησης, όπως ο Τουρισμός και η Ναυτιλία. Συνεπώς, η κρίση θα μας έπληττε τελικά, έτσι κι αλλιώς. Ασφαλώς αν η ρευστότητα των Τραπεζών έφτανε στην πραγματική οικονομία, οι επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες…

12. Θεωρείτε ότι η αγορά εργασίας είναι επαρκώς ή μη απελευθερωμένη;

Όχι θεωρώ ότι η αγορά εργασίας εξακολουθεί να έχει ισχυρές στρεβλώσεις. Κι αυτές δεν εμποδίζουν κυρίως τις απολύσεις. Εμποδίζουν τις νέες προσλήψεις. Κι ενθαρρύνουν την μαύρη εργασία.

Το πρόβλημα εδώ, όμως, δεν είναι πια η «απελευθέρωση» τόσο, όσο οι μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές. Ουσιαστικά για κάθε 10 ευρώ που καταλήγουν στην τσέπη του εργαζόμενου, ο εργοδότης πληρώνει 20. Όλα τα υπόλοιπα είναι φόροι, και ασφαλιστικές εισφορές, του εργοδότη και του εργαζόμενου. Στην Ελλάδα υπάρχει η υψηλότερη σχέση συνολικού εργοδοτικού κόστους προς τις καθαρές αποδοχές του εργαζόμενου. Κι αυτό μειώνει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας (κι αυξάνει τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τη μαύρη εργασία κλπ.)

Θα σας πώ και κάτι ακόμα: Μπορούμε με χαμηλότερους συντελεστές εργοδοτικών εισφορών να έχουμε υψηλότερα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί θα προσλαμβάνονται περισσότεροι και θα δηλώνονται ακόμα περισσότεροι…

13. Δέχεστε να δανειστεί η χώρα, έστω και με δυσβάστακτους οικονομικούς όρους, προκειμένου να βγει από την οικονομική κρίση που έχει περιέλθει;

Με ρωτάτε, αν δέχομαι να χαλαρώσω λίγο τη θηλιά γύρω από το λαιμό μου προσωρινά, για να μου τη σφίξουν ακόμα περισσότερο αύριο…

Γιατί αν δανειστώ ακόμα περισσότερο σήμερα, αύριο θα χρειάζομαι να πληρώνω ακόμα μεγαλύτερους τόκους στα δάνεια, άρα θα έχω ακόμα μεγαλύτερα ελλείμματα και θα χρειαστώ ακόμα υψηλότερους φόρους κι ακόμα μεγαλύτερες περικοπές δαπανών. Αυτό με ρωτάτε…

Όταν μια χώρα είναι υπερδανεισμένη και στενάζει κάτω από το μεγάλο βάρος εξυπηρέτησης του χρέους της, ο μόνος επί πλέον δανεισμός που έχει νόημα, είναι αυτός που έχει πολύ υψηλή απόδοση. Όταν δηλαδή αυτά που θα κερδίζεις επενδύοντας τα δανεικά είναι πολύ υψηλότερα απ’ αυτά που θα πληρώνεις σε νέους τόκους για τα δανεικά.

Οπότε απαντώντας στο ερώτημά σας: σε τέτοιες συνθήκες ο νέος δανεισμός έχει νόημα μόνο για δημόσιες επενδύσεις πολύ υψηλών αποδόσεων ή για δημόσιες δαπάνες πολύ υψηλού πολλαπλασιαστή (που προκαλεί γενικότερη αύξηση δημοσίων εσόδων).

Αυτά όλα, βέβαια, από καθαρά οικονομική άποψη. Γιατί κάποιες φορές είσαι υποχρεωμένος για πολιτικούς λόγους να δανειστείς. Αλλά αυτό το τελευταίο συγχωρείται όταν γίνεται κάποιες φορές, για έκτακτους λόγους. Όχι όταν γίνεται συστηματικά…

14. Πρέπει το κόμμα να ασκεί οργανωμένα κριτική σε κυβερνητικές αποφάσεις ακόμα και δικών του κυβερνήσεων όταν δεν ικανοποιούνται τα κριτήρια φιλελευθερισμού και εγκαθιδρύονται μονοπώλια ή ολιγοπώλια. Ιδιωτικά ή κρατικά; Παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη (επί κυβερνήσεως ΝΔ) απόφαση εκχώρησης της εκμετάλλευσης του αυτοκινητοδρόμου Αθήνων – Λαμίας σε ιδιωτική εταιρεία η οποία επιβάλλει διόδια χωρίς την πρόβλεψη ύπαρξης εναλλακτικής «ανταγωνιστικής» λύσης μέσω αναβάθμισης της παράπλευρης εθνικής οδού ώστε να εξασφαλίζεται ο ανταγωνισμός και να προστατεύεται ο πολίτης από την αυθαιρεσία του ιδιωτικού μονοπωλίου;

Η εκμετάλλευση των υποδομών που γίνεται με παραχώρηση, αυτοχρηματοδότηση ή συγχρηματοδότηση, πρέπει να εμπεριέχει ρήτρες τιμολογιακής πολιτικής όπου το κράτος να διατηρεί το ρυθμιστικό ρόλο του. Αυτή είναι και η έννοια του κράτους-ρυθμιστή: Είτε εμποδίζει τη δημιουργία των μονοπωλίων είτε, όταν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, παρεμβαίνει κι ελέγχει την τιμολογιακή τους πολιτική.

Βέβαια, αυτό ευκολότερα λέγεται παρά γίνεται. Διότι αν επιβάλλετε πολύ αυστηρή παρέμβαση του κράτους, μπορεί να βρεθείτε χωρίς υποδομές. Καθώς κανείς ιδιώτης δεν θα αναλάβει να σας φτιάξει έργο, αν δεν γνωρίζει με ποιους όρους θα το εκμεταλλεύεται στο μέλλον. Εδώ χρειάζονται θεσμοί διαιτησίας, που υπάρχουν αλλού στον κόσμο. Και λειτουργούν αποτελεσματικά…

15. Πρέπει το κράτος να ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας μέσω ΔΕΚΟ και αν ναι πρέπει αυτές να είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και να λειτουργούν με κριτήρια εταιρικής διακυβέρνησης ιδιωτικής εταιρείας;

Θέτετε ταυτόχρονα πολλά προβλήματα. Γενικά η παρέμβαση του κράτους σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας έχει νόημα, αλλά υπόκειται σε περιορισμούς.

Όταν πρόκειται για μονοπωλιακή ΔΕΚΟ, οφείλει να προστατεύει το κοινό από μονοπωλιακές πρακτικές. Άρα η τιμολόγησή δεν θα μεγιστοποιεί το κέρδος του.

Αν όμως είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο είναι υποχρεωμένη (έναντι των μετόχων) να μεγιστοποιεί το κέρδος της. Κι αυτό επηρεάζει και την τιμολογιακή πολιτική της και τις επενδύσεις της. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει αντίφαση.

Αν πρόκειται για μη μονοπωλιακή ΔΕΚΟ, τότε και πάλι οφείλει να λειτουργεί υπέρ των δημοσίου συμφέροντος μάλλον, παρά υπέρ του βραχυχρόνιου κέρδους της. Άρα και πάλι δεν μπορεί να είναι εισηγμένη.

Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα είναι ότι προχωρήσαμε σε μετοχοποιήσεις πολλών ΔΕΚΟ, είτε διότι το Δημόσιο είχε ανάγκη από χρήματα άμεσα, είτε ως πρώτο βήμα για την πλήρη ιδιωτικοποίησή ολόκληρων τομέων της Οικονομίας.

Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν πολύ-ενδιαφερθήκαμε αν θέλουμε, σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο, να διατηρήσουμε ένα βαθμό ελέγχου σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Έτσι όταν έφτασε η διεθνής κρίση και χρειαζόμασταν (όπως όλες οι χώρες) εργαλεία παρέμβασης, ανακαλύψαμε ότι είτε δεν είχαμε πια τέτοια εργαλεία, είτε αυτά που είχαμε δεν μπορούσαμε εύκολα να τα χρησιμοποιήσουμε (γιατί ήταν εταιρίες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο).

Εδώ χρειάζεται να κάνουμε μια μεγάλη αναδιάρθρωση αγορών και επιχειρήσεων, με δύο μείζονες διαχωρισμούς.

-- Πρώτον σε κάθε στρατηγικό κλάδο να ξεκαθαρίσουμε ποιο βαθμό ελέγχου θέλουμε να διατηρήσει το κράτος.

-- Και σε κάθε περίπτωση συμμετοχής του κράτους σε επιχείρηση, να διευκρινίσουμε αν πρόκειται για συμμετοχή του κράτους σε κερδοφόρα επιχείρηση, για να μεγιστοποιήσει τα μη φορολογικά έσοδά του (οπότε μπορεί να είναι εισηγμένη ως ΣΔΙΤ κλπ.) ή αν πρόκειται για ΔΕΚΟ με την οποίο η κυβέρνηση διατηρεί ένα βαθμό ρυθμιστικού ελέγχου σε κάποιον κλάδο (οπότε μπορεί να είναι εισηγμένη με πολύ μικρότερο διασπορά μετοχών στο ευρύ κοινό).

Η πείρα των επιτυχημένων δυτικών κοινωνιών δίνει λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα αυτά, που πάντως είναι αρκετά περίπλοκα.

Σε κάθε περίπτωση μιλάω για θετική και αρνητική πείρα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να ιμούμαστε κάθε μοντέλο άκριτα…

Συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στους Αδέσμευτους Bloggers: ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

1. Θα τολμήσετε επιτέλους να ζητήσετε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που δεν ισχύει σε καμία άλλη δυτική χώρα;

Ναι. Άλλωστε, ο Καραμανλής πριν τις εκλογές δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε αυτό το μέτρο.

Σε μια Δημοκρατία το φρόνημα είναι ελεύθερο παντού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη «ασυλία» μέσα στα Πανεπιστήμια. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός πουθενά στην κόσμο.

Αυτό που ονομάζουμε «Πανεπιστημιακό Άσυλο» εδώ, αποτελεί προσβολή για τη Δημοκρατία μας. Διότι υποδηλώνει ότι οι διαφορετικές ιδέες διώκονται στην υπόλοιπη κοινωνία και χρειάζονται ενισχυμένη «προστασία» μέσα στα Πανεπιστήμια…

Στην πραγματικότητα το «άσυλο» προστατεύει την ανομία μέσα στα Πανεπιστήμια. Και την άσκηση βίας.

Και μετατρέπει τα Πανεπιστήμια σε νησίδες παρανομίας και ακαταδίωκτου κακουργηματικών πράξεων. Πολλές των οποίων τελούνται εκτός Πανεπιστημίων.

Η κατάργηση του «ασύλου» είναι προϋπόθεση για να αναδιοργανωθούν τα ίδια τα Πανεπιστήμια. Γιατί σήμερα το «άσυλο» τα τραυματίζει. Και ακυρώνει πλήρως την ελεύθερη διακίνηση απόψεων στους χώρους της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα καθηγητές και φοιτητές είναι «αιχμάλωτοι» παράνομων ομάδων που προστατεύει το «άσυλο».

Επίσης η κατάργηση του θα εμπεδώσει και την ασφάλεια μέσα στην πόλη. Αφού, λόγω του «άσυλου», ολόκληρες σχολές έχουν μετατραπεί σε «ορμητήρια» παράνομων ομάδων…

2. Ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα είναι και αυτό της ποιότητας της εκπαίδευσης που παρέχεται σε όλες τις βαθμίδες. Πιστεύεται πως η μισθολογική εξέλιξη δασκάλων και καθηγητών, από το δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο, πρέπει να συνδεθεί με τις επιδώσεις των μαθητών και των φοιτητών τους; Δηλαδή θα στηρίξετε μια μεταρρύθμιση που θα δίνει κίνητρα στους εκπαιδευτικούς αξιολογώντας τους βάση αντικειμενικών και μετρήσιμων κριτηρίων;

Πολύ καλή ιδέα. Χρειάζεται, όμως, μελέτη και διάλογο πρώτα. Ξέρω ότι ισχύει σε πολλές χώρες του εξωτερικού, ιδιαίτερα στη μέση εκπαίδευση. Κι όπου εφαρμόστηκε είχε θεαματικά αποτελέσματα…

3. Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για βελτίωση της παιδείας όταν οι μισθοί των εκπαιδευτικών και των τριών βαθμίδων είναι οι χαμηλότεροι στην Ε.Ε. εκτός από Βουλγαρία και Ρουμανία? Τι προτίθεστε να κάνετε σχετικά;

Η αύξηση αποδοχών των εκπαιδευτικών – προσέξτε: από ένα σημείο και πέρα - πρέπει να συνδεθεί με την άνοδο των επιδόσεων των μαθητών.


4. Μπορείτε να δεσμευτείτε ότι θα εξετάσετε σοβαρά την επέκταση της ιδιωτικής παιδείας και στην τρίτη βαθμίδα, δηλαδή τη δημιουργία και ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου ή θα φοβηθείτε το πολιτικό κόστος;

Η Νέα Δημοκρατία το προσπάθησε ήδη, στην τελευταία συνταγματική μεταρρύθμιση, αλλά υπαναχώρησε το ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να επανέλθουμε, διότι μας επιβάλλεται ήδη «από την πίσω πόρτα», λόγω κοινοτικής νομοθεσίας.

5. Η παιδεία σίγουρα δεν πρέπει να αποτελεί κρατικό μονοπώλιο, αλλά το κράτος, στα πλαίσια της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρέπει να φροντίσει ούτως ώστε οι πολίτες -και πόσο μάλλον οι νέοι- να έχουν ίσες ευκαιρίες, ξεκινώντας ουσιαστικά από την ίδια την παιδεία. Είστε διατεθειμένοι να υποχρεώσετε τα ιδιωτικά σχολεία να παρέχουν το 20% ή 30% των θέσεων τους, υπό μορφή υποτροφίας, σε παιδιά που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα; Για παράδειγμα όταν θα υπάρξουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, αυτό το 20%-30% των θέσεων, θα μπορούσε να δεσμεύεται για παιδιά που θα μπαίνουν βάση των πανελλαδικών εξετάσεων.

Όχι δεν πρόκειται να υποχρεώσουμε τα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί αυτό που προτείνετε θα οδηγήσει στο να κλείσουν κάποια ιδιωτικά σχολεία. Εκείνο που εξασφαλίζει ισότητα ευκαιριών είναι να αναβαθμίσουμε τη δημόσια εκπαίδευση. Όχι να απαγορεύσουμε ή να «πνίξουμε» την ιδιωτική. Κι επί πλέον, βοηθά την ισότητα των ευκαιριών ο θεσμός των υποτροφιών, η αναβάθμισή του και η επέκτασή του. Με κριτήρια ποιοτικά και ανταγωνιστικά.

Πάντως ίσες ευκαιρίες σημαίνει πάνω απ’ όλα αναβάθμιση της ποιότητας των δημόσιας εκπαίδευσης…

6. Ως πότε θα μιλάμε για την παιδεία και τα ποσά που δαπανώνται σαν ποσοστό % του ΑΕΠ χωρίς να υπάρχει διαφάνεια στο που ξοδεύονται τα ποσά αυτά; Ως πότε θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι το bandwith και τους Servers στα πανεπιστήμια για να τα χρησιμοποιούν εξωπανεπιστημιακοί για την προπαγάνδα τους (Π.Χ Indymedia); Μιλάμε για πανεπιστημιακούς που βρέθηκαν με βίλες και φεράρι, από τα λεφτά της παιδείας. Για συνεχείς καταλήψεις και καταστροφές με χιλιάδες ώρες χαμένες. Μήπως εντέλει η διαχείριση είναι το πρόβλημα;

Έχετε απόλυτο δίκιο. Αν δεν υπάρχει έλεγχος στο πως διατίθενται τα κονδύλια από τη δημόσια εκπαίδευση, τότε όσα και να δίνουμε δεν θα πιάνουν τόπο. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την δημόσια εκπαίδευση. Ισχύει για όλα τα δημόσια αγαθά (και για την Υγεία και για την Άμυνα). Ένα σημαντικό μέτρο αναβάθμισης όλων των δημοσίων υπηρεσιών είναι ο ποιοτικός έλεγχος των κονδυλίων που διατίθενται. Όχι μόνο η αύξησή τους…

7. Μπορείτε να προσδιορίσετε συγκεκριμένα ποιες δραστηριότητες (στο πεδίο της παιδείας και του πολιτισμού) πρέπει να επιδοτούνται από το κράτος;

Θέτετε πολύ σύνθετο πρόβλημα. Και δεν θα ήμουν εντάξει απέναντί σας αν το απαντούσα με υπεκφυγή.

Πρώτα απ’ όλα «κρατική επιδότηση» δεν σημαίνει, αναγκαστικά «όλα δωρεάν», ακόμα και το λειτουργικό κόστος. Για παράδειγμα φτιάχνουμε ένα μεγάλο μουσείο, που μπορεί να γίνει μαγνήτης για τουρισμό υψηλού επιπέδου απ’ όλο τον κόσμο. Το ότι το κράτος αναλαμβάνει το (εφάπαξ) κόστος κατασκευής του Μουσείου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβει και το λειτουργικό κόστος του στη συνέχεια.

Μπορεί το μουσείο από την ώρα που θα λειτουργήσει να βγάζει τα λεφτά του και να αφήνει και κέρδος, για να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή κι άλλων μουσείων ή για να επεκταθούν ανασκαφικές εργασίες κλπ.

Έτσι μια επένδυση στον Πολιτισμό, μπορεί να αποδώσει κι άλλες επενδύσεις στον Πολιτισμό, στη συνέχεια, χωρίς να επιβαρύνεται ο Δημόσιος Προϋπολογισμός…

Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δαπάνες στο χώρο της Παιδείας και του Πολιτισμού είναι πρωτίστως μακροχρόνιες επενδύσεις στο μέλλον της χώρας. Γι’ αυτό και πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν κριτήρια αποδόσεων. Όχι κερδοφορίας, αλλά μακροχρόνιων αποδόσεων. Για παράδειγμα, το να μην αφήνουμε κανένα ταλαντούχο παιδί να πάει χαμένο, το να δίνουμε σε όλα την ευκαιρία να αναδειχθούν, αυτό δεν μετριέται ως «επιχειρηματικό κέρδος», αλλά μπορεί να μετρηθεί ως μακροχρόνια απόδοση για την κοινωνία συνολικά.

Και σε αυτές τις μακροχρόνιες αποδόσεις πρέπει να επικεντρώσουμε την σκοπιμότητα των κρατικών επιδοτήσεων σε τέτοιους τομείς. Φτάνει να υπάρχουν ποιοτικά κριτήρια ελέγχου, που σήμερα απουσιάζουν πλήρως…

8. Θα μπορούσε, κατά τη γνώμη σας, να λειτουργήσει ένα νέο σύστημα παιδείας που θα επιδοτεί τους εκπαιδευόμενους, οι οποίοι θα επιλέγουν με την σειρά τους το σχολείο (δημόσιο ή ιδιωτικό) που επιθυμούν να παρακολουθήσουν;

Θέτετε ένα από τα πιο κλασικά και δύσκολά προβλήματα των Δημοσίων Οικονομικών: Αν δηλαδή είναι προτιμότερο να παρέχονται οι δημόσιες υπηρεσίες «σε είδος» (δημόσια Παιδεία) ή «σε χρήμα» (κουπόνι σε κάθε επιδοτούμενο να αγοράζει τις ιδιωτικές υπηρεσίες Παιδείας που επιθυμεί ο ίδιος).

Η «κλασική» απάντηση είναι ότι προτιμότερο είναι το πρώτο: να προσφέρονται δημόσιες υπηρεσίες σε είδος, όχι «κουπόνια» σε δικαιούχους. Γιατί, μεταξύ άλλων, αυτό εξασφαλίζει «αποδόσεις κλίμακος» υπέρ των δικαιούχων στις προσφερόμενες υπηρεσίες. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που δεν αποκλείεται η επιδότηση σε χρήμα (κουπόνια για την αγορά εγχειριδίων, βοηθημάτων, ηλεκτρονικού εξοπλισμού κλπ.).

Προσέξτε: αν μοιράζουμε κουπόνια, αντί να προσφέρουμε υπηρεσίες, τότε θα καταρρεύσει πλήρως η δημόσια εκπαίδευση. Κι αυτό θα είναι ολέθριο για την κοινωνία συνολικά…

Το πρόβλημα με τα δημόσια αγαθά είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να παρέχει μερικά απ’ αυτά. Επομένως κάποια δεν θα υπήρχαν καθόλου, αν δεν παρέχονταν από το δημόσιο. Συνεπώς, η «υποκατάσταση προσφοράς» ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, όσον αφορά αυτά τα αγαθά, είναι πολύ χαμηλή.

9. Σε όλη την Ευρώπη τα αντίστοιχα ΤΕΙ έχουν μετεξελιχθεί σε Πανεπιστήμια από τα μέσα της δεκαετίας του 90'. Τέτοια παραδείγματα είναι τα τέως Polytechnics στην Αγγλία όπως και τα Fachhochschule στη Γερμανία. Θα στηρίξετε μια τέτοια προσπάθεια στην Ελλάδα; Δηλαδή την μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια ή Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών;

Αυτή η εξέλιξη, που έχει είναι και κοινοτική κατεύθυνση όπως σωστά επισημαίνετε, έχει τρείς προϋποθέσεις: Την εφαρμοσμένη έρευνα, τη σύνδεση της τεχνολογικής εκπαίδευσης με την παραγωγή, και την «κινητικότητα» ανάμεσα σε αυτές τις δύο μείζονες κατευθύνσεις (εφαρμοσμένη- θεωρητική έρευνα) σε ανώτατο επίπεδο. Πράγμα που προϋποθέτει, με τη σειρά του, την «αναβάθμιση» και των δύο.

Στην Ελλάδα η θεωρητική έρευνα στις θετικές επιστήμες είναι πολύ χαμηλή, η εφαρμοσμένη έρευνα είναι ακόμα χαμηλότερη, ενώ σύνδεση με την παραγωγή δεν υπάρχει, διότι η Ελλάδα έχει υποστεί αποβιομηχάνιση τις τελευταίες δεκαετίες. Για «κινητικότητα» ανάμεσά σε θεωρητική και εφαρμοσμένη έρευνα, καλύτερα να μη μιλήσουμε. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η «εξίσωσή» τους γίνεται μόνο «προς τα κάτω». Είναι περισσότερο ισοπέδωσή τους, παρά «αναβάθμιση» και των δύο…

Πράγμα που σημαίνει ότι η «εξίσωση δεν μας λύνει το πρόβλημα. Η αναβάθμιση και των δύο και η έρευνα και στις δύο, είναι το ζητούμενο…

Και η ανάσταση της βιομηχανίας, ασφαλώς. Διότι τι νόημα έχει να μιλάμε για τεχνολογική εκπαίδευση όταν δεν παράγουμε ούτε παραμάνες;

10. Προτίθεστε να επαναφέρετε τον όρο «Εθνικής» μπροστά από το «Παιδείας» στον τίτλο του Υπουργείου ή συμφωνείτε με την κατάργησή του από το ΠΑΣΟΚ;

Ναι. Άλλωστε, αυτή είναι και η τάση διεθνώς. Στην Γαλλία δημιουργείται υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας, από την Κεντροδεξιά κυβέρνηση Σαρκοζύ. Στην Βρετανία, η Κεντροαριστερή Κυβέρνηση των Εργατικών ανακάλυψε τη «βρετανικότητα» δηλαδή την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας της χώρας για να απορροφήσει τους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Κι εδώ βαδίζουμε ανάποδα…

Μήνυμα Αντώνη Σαμαρά στους "Αδέσμευτους bloggers"

Με την ευκαιρία αυτής της πρώτης απευθείας επικοινωνίας μαζί σας, επιτρέψτε μου να σας πω τα εξής:

Πρώτον, να σας εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για τη μεγάλη υπηρεσία που προσφέρετε στην ενημέρωση του κοινού. Για την ακρίβεια στην ενημέρωση του πιο ανήσυχου και πιο απαιτητικού κοινού της Ελλάδας.

Να σας ευχαριστήσω, επίσης, για το γεγονός ότι εκτός από «δίαυλος» ενημέρωσης, είστε και πολύτιμος «κρίκος» επαφής των πολιτικών με την κοινωνία. Πολύτιμος κρίκος, ζωντανής επαφής. Σε μιαν εποχή όπου η «επικοινωνία» προσπαθεί να γίνει χειραγώγηση και να υποκαταστήσει την Πολιτική.

Ακόμα, θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω κι εκείνους που δεν στάθηκαν στο πλευρό μου. Γιατί αυτό που κάνετε, ξεπερνά τις θέσεις και τις προθέσεις σας. Δίνετε ερεθίσματα προβληματισμού και βήμα έκφρασης σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά.

Κι όταν μιλάει η κοινωνία, όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να ακούμε προσεκτικά.

Εκπροσωπείτε κάτι αληθινά επαναστατικό. Την πιο πρωτοποριακή έκφραση της κοινωνίας, που είναι αμφίδρομη και αδιαμεσολάβητη ταυτόχρονα. Δεν νοθεύεται απ’ όσα φίλτρα κι αν περνάει.

Είναι ελεύθερη επειδή είναι άμεση. Κι είναι δημοκρατική, επειδή όλοι έχουν την ίδια πρόσβαση. Οξύνει την κρίση όλων, αλλά και την υπευθυνότητα καθενός χωριστά…

Την επαναστατικότητα του μέσου που χρησιμοποιείτε, όλοι την έχουμε αντιληφθεί. Το πόσο μακριά μπορεί να μας πάει, ίσως δεν το υποπτευόμαστε ακόμα. Αλλά επειδή έχω στο νού μου να πάμε μακριά την Ελλάδα, σας θέλω στο πλαϊ μου. Με τις αντιρρήσεις σας, με την κριτική σας. Αλλά και με τη στήριξή σας.

Θέλω να μιλήσω στην ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Θέλω να απευθυνθώ στη συνείδησή της. Και εσείς τείνετε να γίνετε ο «καθρέφτης» αυτής της συνείδησης.

Όπως γνωρίζετε, δεν είμαι ο πολιτικός που διαλέγει τους εύκολους δρόμους της ανέλιξης. Με ενδιαφέρει περισσότερο, ο δύσκολος δρόμος. Αυτόν ακολούθησα πάντα. Είναι συχνά ολισθηρός. Είναι συχνότερα άχαρος. Αλλά είναι πάντα συναρπαστικός. Κι αν έχεις περίσσευμα καρδιάς, σε γεμίζει…

Σε γεμίζει το ταξίδι. Αλλά σε γεμίζει και η «Ιθάκη».

Που πάντα την προσδοκάς. Πάντα την αναζητάς. Κι ας μην τη φτάνεις πάντα…

Στην περίπτωσή μου, η «Ιθάκη» είναι μια Ελλάδα πιο δημοκρατική, μια Ελλάδα που δεν τρώει τα παιδιά της…

Μια Ελλάδα που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες, αλλά απαιτεί και περισσότερη προσήλωση σε αρχές.

Προσφέρει Δημοκρατία και Ισονομία, αλλά απαιτεί ευθύνη από Πολιτικούς και Πολίτες.

Σ’ αυτό το «ταξίδι» σας θεωρώ όλους συντρόφους μου.

Δεν ζητώ να συμμεριστείτε όλοι σας τις ιδέες μου…

Σας ζητώ όμως, να κάνετε τις ιδέες σας σημαίες.

Και να πορευτούμε μαζί, προβάλλοντας αυτά που έχουμε μέσα μας, όχι αποσιωπώντας τα.

Να προχωρήσουμε με Λόγο, όχι με αποσιωπήσεις.

Με διάλογο, όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Με αντιπαραθέσεις, όχι με κραυγές.

Κάποτε, είπε ο Σαββόπουλος: «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει».

Σήμερα στα blogs η Ελλάδα απελευθερώνεται!

Κι υπάρχει ένα μόνο πράγμα πιο συναρπαστικό από την Ελευθερία

Η Απελευθέρωση…

Αντώνης Σαμαράς
17/11/2009

Πρωτοβουλία Αδέσμευτων bloggers για τη διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία

Οι bloggers παίρνουν θέση στο θέμα των διαδικασιών διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία αφού στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, είναι θέμα που αφορά την ευρύτερη κοινωνία και όχι κάποιον στενό κομματικό πυρήνα. Αυτό άλλωστε είναι ξεκάθαρο από τη στιγμή που αποφασίστηκε το «άνοιγμα» της διαδικασίας στην ευρύτερη εκλογική βάση και όχι μόνο στα κομματικά στελέχη.

Γιατί οι Bloggers: Όλη αυτή την περίοδο οι πολίτες βομβαρδίζονταν από "ειδήσεις" και "αναλύσεις" χωρίς δυνατότητα ουσιαστικού αντίλογου ή διαλόγου, έρμαια αδιαφανών συμφερόντων, συναλλαγής και αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων.
Όλη αυτή την περίοδο λοιπόν, οι μόνες φωνές εξισορρόπησης προήλθαν αποκλειστικά από το διαδίκτυο. Ποιές ήταν; Ανεξάρτητοι, αδέσμευτοι ιστολόγοι που με δική τους πρωτοβουλία προσπαθούσαν να παραθέσουν επιχειρήματα και στοιχεία σε έναν ορυμαγδό παραπληροφόρησης και διαπλοκής.

Αναγκαιότητα: Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, η παρούσα κυβέρνηση έχει την απόλυτη, πολυδιάστατη ισχύ. Χωρίς "εσωκομματικές αμφισβητήσεις", με την πρόσφατη στήριξη του 95% των ΜΜΕ. Το σημαντικότερο; Με την αντιπολίτευση σε μια κρίσιμη καμπή. Εδώ ο ρόλος μας γίνεται πραγματικά σημαντικός αφού η όποια κριτική ή απλώς αντίλογος στα πεπραγμένα της κυβέρνησης θα γίνει ως φαίνεται, πάλι από το διαδίκτυο και τους αδέσμευτους ιστολόγους. Δεν είναι λοιπόν απλώς εσωκομματικό θέμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά θέμα της ίδιας της Δημοκρατίας, της διαφορετικής άποψης, του ελεύθερου διαλόγου.

Ταυτότητα: Στην πρωτοβουλία συμμετέχουν τόσο δηλωμένοι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας αλλά και άλλοι πολίτες / ιστολόγοι που λειτουργούν με γνώμονα την αλήθεια και την ελεύθερη γνώμη. Το μόνο κίνητρο των Αδέσμευτων ιστολόγων είναι η διάθεση τους να συμβάλλουν στην πληροφόρηση και την ελεύθερη διακίνηση γνώμης χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, χωρίς καμία σκοπιμότητα, ορμώμενοι μόνο για το καλό της πατρίδας και την αλήθεια.

Οι Bloggers οφείλουν να παρέμβουν:Όλο αυτό το χρονικό διάστημα ακόμη και τα "συμπολιτευόμενα" μέσα και δημοσιογράφοι το μόνο που έκαναν ήταν να υπηρετούν πρόσωπα και σκοπιμότητες. Τώρα σε αυτή τη δύσκολη φάση επανεμφανίζονται ως Μεσσίες και ρυθμιστές της διαδικασίας διαδοχής. Το γεγονός όμως ότι η διαδικασία θα περάσει από την εκλογική βάση, καθιστά αυτή την πρωτοβουλία απαραίτητη. Αυτή η βάση είχε και έχει τα ιστολόγια ως κύρια πηγή πληροφόρησης.

ΔΡΑΣΗ:Με συντονισμένη δράση, οι Αδέσμευτοι bloggers θα απαιτήσουν συγκεκριμένες απαντήσεις και δεσμεύσεις από τους υποψηφίους. Μακρυά από υστεροβουλίες ή προσωπικές προτιμήσεις, οι Αδέσμευτοι Bloggers θα θέσουν συγκεκριμένα ερωτήματα και θα ζητήσουν δεσμεύσεις. Εκτός από τα πεπραγμένα, το ζητούμενο είναι η ξεκάθαρη τοποθέτηση κάθε υποψηφίου για τις μελλοντικές του ενέργειες και δράσεις. Οι ερωτήσεις προς κάθε υποψήφιο θα δομηθούν κοινή συναινέσει και θα συζητηθούν σε ξεχωριστές συναντήσεις με κάθε έναν από αυτούς.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ: Όταν γίνει η συλλογή των απαντήσεων, οι Ελεύθεροι bloggers θα επανέλθουν με κοινή διακύρηξη στήριξης και αιτιολόγησης, εφ' όσον αυτό καταστεί εφικτό. Ειδ' άλλως θα αναλυθούν οι διαφορετικές απόψεις / θέσεις προκειμένου οι αναγνώστες να λάβουν τις αποφάσεις τους. Τα θέματα θα είναι ξεκάθαρα και ζητούνται ξεκάθαρες τοποθετήσεις. Όχι πολιτικαντισμοί, όχι αοριστίες. Οι Ελεύθεροι bloggers δεσμεύονται ότι θα στηρίξουν την επιλογή τους όσο κινείται εντός του πλαισίου δεσμεύσεων.

Χρονοδιάγραμμα: Η συλλογή των ερωτήσεων θα γίνει εντός της εβδομάδας και οι συναντήσεις με τους υποψηφίους την επόμενη εβδομάδα.

Όσοι φίλοι bloggers επιθυμούν να συμμετέχουν στη διαδικασία, ας στείλουν mail στην ακόλουθη διεύθυνση:
adesmeutoi@gmail.com για να θέσουν τις ερωτήσεις τους στους υποψηφίους.